A normal typical day for me. Wait.. let me rephrase it. An ABNORMAL BLUSHING NOT TYPICAL day for me. Want to know why?? Here it is..
FLASHBACK >>
As i stepped out of our room, shock was seen on my face. Paano ba naman kasi, pag labas ko may mga nakakalat na rose petals sa hallway. Tapos nandun siya, may hawak na gitara kasama ang barkada nya. Take note, with matching mike and speakers pa. He was holding a rose.
Yung He na tinutukoy ko, siya yung puppy love ko. Kaya naman gulat na gulat ako sa nakikita ko ngayon. And guess what? I still LIKE him.
He started strumming his guitar and started singing.
Uso pa ba ang harana?
marahil ikaw ay nagtataka
Sino ba 'to, mukhang gago
Nagkandarapa sa pagkanta
At nasisintunado sa kaba.
I know im BLUSHING. At dumarami narin ang mga tao.
Meron pang dalang mga rosas
Suot nama'y maong na kupas
At nariyan pa ang barkada
Nakaporma nakabarong sa awiting daig pa minus one at sing along.
Naiiyak ako.. Di ko alm kung bakit, kasi siguro matagal ko na 'tong hinihintay.
Puno ang langit ng bituin
At kay lamig pa ng hangin
Sa iyong tingin ako'y mababaliw giliw
At sa awitin kong ito
Sana'y maibigan mo
Ibubuhos ko ang buong puso ko
Sa isang munting harana, para sayo.
