Saving Justice

Chapter Two

Balot ng dugo ang hawak kong kutsilyo habang pinapanood kung paano magmakaawa si Nay Minda. Nakahandusay siya sa sahig. Naliligo sa sariling dugo. Pilit niyang inaabot ang kamay niya sa akin na para bang humihingi ng tulong.

Hindi ko na mapigilan ang sarili ko sa sobrang takot at humagulhol na lamang. Kitang-kita ko kung paano siya dahan-dahang binabawian ng buhay.

"Nay, I'm sorry. Sorry po. Hindi ko po sinasadya. Patawarin niyo po ako," binaba ko ang kutsilyong hawak at lumuhod sa sahig saka hinawakan ang kamay niya. Ramdam ko ang bawat paglalim ng hininga niya. Gustuhin ko mang tulungan siya ay ko naman magawa.

Diring-diri ako sa sarili ko. Kahit kailan ay di ko inaakalan magagawa ko ang isnag bagay na ganito.

"Patawad po, Nay. Napakasama ko pong tao. Hindi ko po sinasadya," pagmamakaawa ko sa kanya.

Biglang may yumogyog sa balikat at agad akong nagising,

"Ok ka lang ba? Kanina ka pa umiiyak habang natutulog."

Tinignan ko ang pinagmulan ng boses. Si Atty, Dante. He's worriedly looking at me.

Pinunasan ko ang mata ko saka ginala ang tingin sa paligid. Nasa isang maliit at puting kwarto ako. Ang pintuan naman ay gawa lang sa kurtinang puti. Walang niisang gamit sa kwarto maliban sa hinihigaan ko.

"Na saan ako?" I raspily asked. My throat is as dry as a desert. My entire body is throbbing in pain. Napangiwi ako sa sakit nang sinubukan kong umupo.

"Please don't move, yet. Nasa isang governement hospital ka para sa physical examination mo," he tried to lay me down again pero I stopped him.

"Who are you? Bakit mo ako tinutulungan? Pinadala ka ba nila dito para pigain ako?" Sunod-sunod kong tanong sa kanya. I know how wicked they are. They would do anything and everything to protect their name.

Alam kong napansin niya ang takot sa mga mata ko at napabuntong hininga na lang.

Sinabi niya sa akin na siya ang tatayong abogado ko at hindi siya pinadala nino man. Gusto niya lang talaga raw hawakan ang napakainteresting kong kaso. Ayon din sa kaniya ay ang kaso ko nag unang pro bono na kasong hahawakan niya. Ibig sa sabihin non ay libre ang serbisyo at tulong na ibibigay niya sa akin.

Kahit na kapanipaniwala ang dahilan niya ay may mag-aalinlangan pa rin ako sa tunay niyang intensyon. Lawyers are skilled liars. Hindi mahirap sa kanila ang magsinungaling.

I didn't the chance to interrogate him more when he told me about the possible scenarios that might happen to my family anytime soon.

"Pwede nilang kunin ang pamilya mo at saktan para mapaamin ko. Kayang-kaya nila manakit ng tao para sa ikabubuti nila."

Napatulala ako sa narinig ko. Alam ko ang kakayahan nila at gagawin nila ang lahat para makuha ang gusto nila.

Sobrang bigat sa pakiramdam na ako pa ang maglalagay sa kanila sa perwisyo. Hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may mangyaring masama sa kanila.

Ipinaliwanag sa akin ni Atty. na wala ngayon sa bahay ang pamilya ko. Pinaalis niya muna ito nang matanggap niya agad ang tungkol sa kaso ko.

Maya-maya pay inabot na ng isang nurse ang hawak niyang envelope kay Atty. Dante. Sanabi niya ring pwede na akong umuwi at inumin na lang ang mga gamot ko.

She also advised me to see a psychiatrist as it might help me with the case.

"Make yourself feel at home."

I sat on a sofa and roamed my eyes around the room. Nasa isang maliit condo ako ngayon. Ilang hakbang lang mula sa kinauupuan ko ay ang kama. Ang kusina naman ay nasa kabilang end ng kwarto.

This condo is owned my Atty. Dante.

Dito muna raw ako pansamantalang tumira sabi niya. Wala naman akong ibang mapupuntahan maliban sa mga magulang ko. I was told not to find them for the mean time dahil baka may kung ano pangmangyari kapag natunugan ng kabila ang kinaruruonan nila mama.

I feel so uneasy. Hindi ko alam ang tunay na dahilan ni Atty kung bakit niya ako tinutulungan. I don't know him but somehow, I feel like I can trust him.

Kung hindi dahil sa kanya ay malamang may nasabi na ako kanina that would put me behind bars.

Atty. Dante sat on the bed and took out pile of documents from his briefcase. He scanned every pages intensely. Every once in a while kumukunot yung noo niya.

Dahil sa dami kong iniisip kanina ay ngayon ko pa lang napansin na ang bata pa ni Atty. Dante para maging abogado. Kung hindi ako nagkakamali ay nasa around 20 to 25 years old pa lang siya. Does he even know what he's doing?

As if he can read my mind, Atty. Dante's gaze landed on me. Sa hiya ay agad akong napayoko.

"You can trust me with your case. I may be new in the field but I have not failed a single client," he reassured me.

Kinuwento niya rin ang huling kaso na hinawakan niya. He defended a politician accused of prostitution not so long ago. Nahirapan daw sila sa kaso dahil maraming babaeng "biktima" ang naglabasan. Out of 7 that came out, 3 of them was proven to have committed a perjury.

Hindi na natapos ni Atty. Dante ang kinukwento niya nang pareho naming narinig ang pag rereklamo ng tiyan ko.

Oh, I guess I'm hungry.

Mabuti na lang at dumating na rin ang pinadeliver ni Atty. na pagkain. Hindi na siya sumabay kumain sa akin at umuwi na matapos niyang ipaliwanag ang mga do's and don'ts.

It's already past 9 pm when I decided to rummage through my things. May isang backpack na iniwan sa akin si Atty. na ang laman ay iilang mga damit ko and my phone. I do not know how he got hold of my things since lahat nang to ay nasa...

I let out a sigh.

I'm reminded of my crime again. I killed her, and as if on cue, my phone lit up and buzzed. An unknown person sent a me a message on messenger.

I don't usually entertain unknown contacts but something's tempting me to do it this time.

I opened the message. Parang sandaling tumigil ang tibok ng puso ko. I was sweating bullets despite the blasting aircon. Nagbabadya ring pumatak ang mga luha ko. My emotions are on high alert.

This can't be happening.

Sent by someone named Bloody Red, a picture flashed on my screen.

A zoomed in face of Nanay Minda. There were splatters of blood on her face. Eyes are wide open and mouth gaping. Next picture was a family picture.

Our family picture.

My phone buzzed again. This time it was a text message.

"Say goodbye to your family".