Her sabah olduğu gibi bu sahabta küçük kardeşim Azranın ütüme atlaması ile uyandım.
"Ablaaa hadi kalksana kahvaltı hazııır."
"Tamam Azra sen aşağıya in bende geliyorum." Dedim ve sürünerek yataktan kalktım klasik işlerimi halletikten sonra aşağıya indim. Mutfağa geldiğimde her zaman ki gibi babam yoktu. Önemli işleri varmış. Son bir aydır böyle artık annemle aralarında bir sorun olduğunu düşünsemde kimseye belli etmiyorum. Bu düşüncelerden annemin
"Meliiis" demesiye uzaklaştım.
Kendime gelip anneme
"Efendim" diye cevap verdim.
"Bu akşam baban ve ben seninle önemli bir konu konuşacağız" dedi
Anneme ne konuşucaksınız bakışımı attıktan sonra
"Şimdi çıkmam lazım yoksa işe geç kalıcam" dedi ve azra ile benim yanağıma birer buse kondurup evden çıktı.
"Azra ben odama çıkıyorum bişey olursa gelirsin" dedim ve ayaklarımı sürte sürte karanlık odama çıktım. Hnyatımda pek renk olduğu söylenemezdi. Herşey siyahtı benim için bu hayatta. Gözlerim dışında. Gözlerim karanlık hayatımda tek farklı renkti. Mavi.. Siyah en sevdiğim renkti ve neredeyse herşeyim siyahtı. Arabam, kıyafetlerim ve hatta odam bile. Hep karanlık bir kız oldum. Hiç arkadaşım yoktu. Okul hayatım berbattı daha önce 2 kez sınıfta kalmıştım. Erkek arkadaşım falanda hiç olmamıştı. Etrafımdaki insanlar hep çok mutlu, çok güzellerdi. Belkide bu yüzden hep bunların tam tersi oldum. Teen Wolf ü açık tek aşım olan Derek e odaklanmaya başladım. Birkaç bölüm izledikten sonra Azra odama geldi ve acıktığını söyledi. Siz şimdi benim yemek yapacağımı falan düşünmüşsünüzdür. Ama tabiki hayır. Bu karanlık hayatımın içinde yemek yapmak en son şey sanırım. Üstüme siyah şort ve üzerine siyah bir üst giydikten sonra Azraya seslendim ve evden çıktık. Yemek yedikten sonra Azraya bişeyler alıp eve geldik. Eve geldiğiöizde annemle babam çoktan gelmişti babam bana seslendiğinde
"Üstümü değiştirip geliyorum" dedim ve hemen odama çıkıp rahat bişeyler giydikten sonra yanlarına gittim.
"Kızım biz annenle düşündük ki yani belki biraz ani oldu ve.." Babamın sözünü kesip
"Hadi artık baba ne söyleyecekseniz söyleyin"
"Almanyaya amcanların yanı gidiceksin orada daha iyi bir eğitim alabilirsin hem belki hayatına birazda olsa renk katmış olursun hemde amcanları görmüş olursun. Biletin yarın akşama hazırlanmaya başlasan iyi olur."
Dedikleri yüzüme bir tokat gibi inerlen Azra birden ağlayarak boynuma sarıldı ve
"Gitme abla lütfen" diyerek daha çok ağlamaya başladı.
Ona sımsıkı darıldım ve kucağımdan indirdim sonra annemlere dönüp
"Ne zamandır arkamdan iş çevirmeye başladınız!"
Diye bağırdıktan sonra odama çıktım. Şimdi ne yapacaktım?
Gidip karanlık hayatıma daha çok siyah mı katacaktım yoksa biraz olsa farklı renk mi?
