Yazarlar Okulu

-_BÖLÜM İKİ_-

DERSLER VE GİZEM

Panikle çantanı hazırlıyorsun. Helen ve sen, bu sabah çok geç uyandınız. Üstelik bugün, senin yazarlara özel bu okuldaki ilk günün!

Helen aceleyle üzerine bir şeyler giyiyor. Sen de mavi hırkanı beline bağlayıp çantanı alıyorsun. Koşarak odanızdan çıkıyorsunuz.

Şanslısın ki Helen ile bütün dersleriniz aynı. Gerçekten iyi bir kız ve onunla çok iyi anlaşabileceğini düşünüyorsun. 

Sınıfın kapısını acele ile çalıyorsun. İçeriden ses gelmeyince kapıyı açıyorsun.

İçeride sadece birkaç öğrenci var.

Helen ile sen bir oh çekiyorsunuz. Halbuki çok geç uyanmıştınız. Neden geç uyandığınız halde sınıfta hocanın olmadığını merak ediyorsun, ama bunu kafana takmamayı tercih ediyorsun. Çantanı cam kenarındaki üçüncü sıraya koyuyorsun.

"Hey, Aida! Ne yaptığını sanıyorsun?!" Helen çantanı sıradan alıyor ve en ön sıraya koyuyor.

Anlamamış bakışlarla Helen'e bakıyorsun. "Ne yapıyormuşum?" 

Helen iç çekiyor ve sana dönüyor. "Orada kimin oturduğundan haberin var mı?" Sonra bir anda yüzü, bir şeyin farkına yeni varmış olan bir insanın ifadesini alıyor. "Affedersin. Yeni olduğunu unutmuştum, üzgünüm..."

Onun yanına gidip omzuna dokunuyorsun. "Hey, herkes hata yapar, üzülme," diyorsun. Sıcak bir şekilde sana gülümsüyor. Sen de benzer bir gülüşle karşılık veriyorsun. "Şimdi bana o sırada kimin oturduğunu söyler misin?"

"Orası Gacha-chan'ın yeri..."

Bu soğuk sesin sahibini arıyorsun ve o kişiyi kolayca buluyorsun. Siyah ve mor saçlı, koyu kan kırmızısı renginde gözlükleri ve mor ile koyu kan kırmızısı gözleri olan bu kız, sana bir yerden o kadar tanıdık geliyor ki. Birden kafanda bir ampul yanıyor.

Tabii ya! Bu kız, dün okul koridorunda gördüğüm kız!

"Gacha-chan mı?" diyorsun şaşkınlıkla. O sırada kız, senin çaprazındaki sıraya oturuyor. 

Helen kızın yanına gidiyor. "Merhaba Shadow! Nasılsın?" 

Adını yeni öğrendiğin Shadow isimli kız Helen'e gülümsüyor. "İyiyim, Helen. Sadece birazcık yoruldum da..." diyor ve gözlerini ovuşturuyor.

Yanlarına gidip gitmemekte çok kararsız kaldın. Ya seni yanlarında istemezlerse? Ya sen bir şey söylerken seni takmazlarsa?

"Aida! Sen de gel hadi!"

Başını sıradan kaldırıp Helen'e bakıyorsun. Lafını ikiletmeden yanlarına gidiyorsun. İkisi güzelce sohbet ediyor, ama sen araya kabalık olmaması için girmiyorsun. Senin bu halin, Shadow'un gözünden kaçmıyor.

"Aida? İstiyorsan bir şey sorabilirsin." diyor sana. Sen ona gülümseyip başını aşağı-yukarı sallıyorsun.

İç çekip Helen ve Shadow'un yüzlerine bakıyorsun. "Acaba kim bu 'Gacha-chan'?"

Helen ve Shadow birbirlerine bir süre bakıyorlar. Sonra sana dönüyorlar. İkisi de ne diyeceklerini bilmiyormuş gibiler.

Sonunda Shadow, sana bir açıklama yapmaları gerektiğini anlıyor. "Bak, Aida. Gacha-chan, bu okulun en iyi yazarı. 'Ne kadar da şanslıyım! Okulun en iyi yazarı ile aynı sınıfa düşmüşüm!' diye sevinebilirsin belki. Bunda sorun yok. Biz de başlarda böyle sevinçliydik. Lakin hayat bu, herkesin iyi olamayacağı bir dünyadayız yani. Kendisi okulun en iyi yazarı olması karşın, arkadaş canlısıymış gibi görünür ama aslında..." Sözlerini tamamlamasını istercesine Helen'e bakıyor.

"...çok soğuk birisidir. Yani yanına gidip de 'Merhaba, ben Aida! Arkadaş olalım mı?' diye sorarsan emin ol ki, cevabı bulunduğu ortamdan kalkıp gitmektir." diye devam Helen, Shadow'un sözleri ardından. "Eski bir arkadaşı, ona ihanet edip zorbalık yapması yüzünden, okuldaki bütün herkese soğuk davranıyor. Ama buna rağmen yine de yanında bir arkadaşı var: Alice Della Gold. Gacha-chan ile konuşmayı, hatta arkadaş olabilmeyi başaran tek kişi."

Duydukların karşısında şaşkınlık içerisindesin. Okulun en iyi yazarının bu kadar olay yüzünden soğukkanlı olması birazcık seni üzüyor. Bir an kendini onun yerine koyuyorsun. Senin bile arkadaşların varken, onun arkadaşlarının olmaması garip gelmiyor muydu? Okuldaki en iyi yazar olsan, bir sürü arkadaşın olurdu, değil mi? Peki Gacha-chan'ın neden hiç arkadaşı yoktu?