Kendime çeki düzen verip annemin yanına gittim.Kardeşim uyanmış normal odaya alınmıştı.Harry doktorlara sıkı talimatlar vermişti.Annem ise ilk defa içten gülüyordu.Onun bu halini görmeyi özlemiştim.Kardeşim ise gülücekler saçıyordu.
‘’Linda seni ilk defa bu kadar içten gülürken görüyorum anne senide’’
‘’Abla senin sayende ameliyat oldum sen olmasan şimdiye’’
‘’Lütfen öyle söyleme ‘’
‘’Ama öyleydi abla’’
‘’Ablan haklı Linda öyle deme hem benide üzmek istemesin demi?’’
‘’Hayır anne seni üzmek istemem’’ dedi.Annem beni dışarı çağırdı.Acaba ne yaptığımızı anlamış mıydı? Anlarsa çok feci şekilde rezil olmuştum.
‘’Kızım sen çok yorgun görünüyorsun eve git dinlen’’
‘’Asıl sen eve gitmelisin anne’’
‘Benim sözümü dinlemelisin’’ dedi bende annemin sözüne uydum.Kardeşim ile vedalaştıktan sonra ağır adımlarla hastaneden çıkmaya çalışıyordum.Bugünkü yaptıklarımı düşünce ne kadarda çok şey yaşadığımı fark etmiştim.Bir gün içinde hayatım nerden nereye gelmişti? İş ararken bunların başıma geleceğini bilmiyordum.Hastaneden çıkarken Harry beni arabasıyla bekliyordu.O kadar saat beklenir mi burada? Bu çocuk sapık takipçi falan mıydı? Beni arabasına çağırmıştı bende hemen gitmek zorunda kalmıştım.Arabanın en ön koltuğuna oturmuştum.
‘’Beni mi takip ediyorsun Harry?’’
‘’Sadece annenin öyle diyeceğini tahmin etmiştim şimdi bu gece benimsin’’
‘’Bu biraz erken değil mi?’’
‘’Erken falan değil Jes hemen bu gece olucak’’
