Things Taegguk

Bir kez çığlık atacağım, kimse duymayacak.

Ağlıyorsun, yolunun sonu gelmiş evine gelmişsin ama ağlıyorsun, çünkü biliyorum sen de beni seviyorsun.

Uzunca bir iskelenin sonunda, ayaklarım suyun içinde öylece oturuyorum. Kazananlara denizin içinde, kaybedenler kıyıda. Ne suyun içine bırakabiliyorum kendimi, ne kıyıya dönebiliyorum. Başarıyı da başarısızlığı da hissediyorum. Aynı anda üstelik. Hareket etme kabiliyetim zayıfladı. Sonlarımı gördüm. Yorgunluğumu hissettim. Gözlerimi kapattım. Bir gurur gibi göğsümde taşıdığım her şey yerlere saçıldı. Bir duvara kaç defa çarparsan duvara dönüşürsün. Bir şeyleri yıkmak, bir şeyleri yumruklamak beraberinde oturup histerik bir şekilde ağlamak istedim. Işıkları yaktın. Minnettarım. Ne kadar çirkin olduğunu gördüm. Olağanca hızımla çarptım son kez. Duvar bana dönüştü. Şimdi boğulma isteğinin tarifsiz hazzı var içimde. Bir kez çığlık atacağım, kimse duymayacak. Yavaş yavaş kaybetmektense, birden kaybetmek her zaman iyidir. Değil mi? Bir mermim daha var. Her suyun dibi görünmez.

Yollar eskimiş, ben eskimişim o yollarda ve yürüyorum şimdi o yollarda. Bir bitmişlik hissi var içimde, sen bilir misin? O gün ki gibiyim hala, hala bitmişlik çığlıkları tırmalıyor duvarlarımı. Hala kalbim sana çarpıyor ve yapabileceğim bir şeyim yok. Seni hala seviyorum, senin için hala acı çekiyorum. Geri gelmeni bekleyecek halim kalmamış, uzanıyorum şimdi yerde. İnsanlar bana bakıyor ama inan umrumda değil. Birkaçı fotoğrafımı çekiyor, yarına manşetlerdeyim aman sen okuma haberleri. Seni sevdiğimi hiç görme, senin için öldüğümü...

Biri geliyor yanıma, aynı sen. Ayık olsam öperdim ya seni o kişiyi de öptüm. Pişmanım ama aynı sendi, bu seni öpmüşüm gibi olur değil mi? Yanıma biri daha geldi ama onun kim olduğunu biliyorum, Yoongi Hyung. Abim geldi, yine ve yine o toparladı beni. Bakma böyle olduğuma gidişinin 2. yılındayım bugün, her şey yine anlamsızlığını kazandığı yeni bir yıldayım. Nefes... Yine nefes alamıyorum.

Kokun gelmiyor mesela bana, o kadar özlüyorum ki diyorum burada olsa kokusunu şişelere doldururum ama bana yine yetmez. Korkuyorum. Şiirler çarem değil artık. Şiirlerde iyi gelmiyor bana, bana ne yaptın? Ellerim kalemi tanımaz, beynim sözcüklerle sevişmez oldu. Sahi ne yaptın bana? Ne yapmış olabilirsin ki, beni öldürmekten başka ne yapmış olabilirsin ki? Acıyor, öyle çok acıyor ki geri gelsen öpsen hokus pokus diyerek kaybolacak sanki her şey. Yeni bir ütopya kuralacak, herkes iyi, ana karakteri biz, ana konusu aşkımız olacak. Rüyalarımızı süsleyecek çocuklarımız, sana baba diyecekler bana Taehyung deselerde olur ama ne olur sana baba desinler.

Üzgünüm, beni terk ettiğin için o kadar çok üzgünüm ki, mutluluk neydi kitaptaki anlamına bakmasam unutacağım. Ezberledim artık acıyı, üzerine basa basa öğrenmekten ezberledim artık. Seni, aşkımızı, olmayacak geleceğimizi...

Saçlarım okşanıyor ama senin kokun gelmiyor, gelmeyecek değil mi? Gelmeyeceksin değil mi? Bir bahar daha geçecek ama sen gelmeyeceksin.

Gelsen, yani eğer gelirsen... Böyle bir ihtimal yok. Gelmeyeceksin.

Ama ben seni hep seveceğim. Seni seveceğim Jeon Jungkook.

           
Bu bir veda mektubudur. Sana olan aşkıma veda mektubu. Geri dönmeye hazırlanıyorum Jeon Jungkook. Köpek gibi pişman olman için dönüyorum. Ama bil ki seni seviyorum. Senden nefret ediyorum.

Ağlıyorsun, yolunun sonu gelmiş evine gelmişsin ama ağlıyorsun, çünkü biliyorum sen benden gidiyorsun.