Realization [[EDITING]]

chapter 1: the truth

Phoebe's POV

*rinnnnnng*

Hmm, is it already morning? tinignan ko yung alarm    clock 8:00 na 9:00 pasok ko, juskoo, baka ma-late ako!! im already a high school, student 4th year hs exactly

naligo nako, nang matapos akong maligo, nagbihis na'ko, then no need to do the girly things. sukloay lang keri na. natapos akong mag-bihis nang 8:30 bumaba na'ko. sinalubong ako ni mommy "goodmorning baby" mom greeted "goodmorning gorgeous" she just wink at me. tumawa lang ako, ganto talaga kame bolahan sa umaga haha "kakain ka ba?" Hmm! san ba? sa academy nalang."no mommy, sa academy nalang po ako kakain. baka ma-late na po kase ako e " masigla kong sabe

"okay, aalis na'ko baby! iloveyou" sabay kiss sa cheeks ko, ang sweet sweet talaga ng mommy ko "Sige po, ako din po aalis naren, papahatid nalang din po ako kay manong edgar, iloveyouu too mom --  parang walang nangungulit saken ngayon ah!" close na close kase kami ng family ko e. my dad and mom are busy persons pero di nila hinayaang maka-hadlang yun para mas maging close kame sa isa't isa, they always make time for us, aren't they the best?

"your dad and kuya? pumasok na sila sa office, kanina pa!"  oh! kaya naman pala! "sige, mom ingat sa pagda-drive ha?" i kiss her in cheeks atsaka pinuntahan ko na si manong edgar, yung driver namen. "Goodmorning manong edgar" masigla kong bati, close kame niyan ni manong edgar. napaka-bait kase na tao, 5 years na siyang nagta-trabaho samen kaya alam ko yun. lahat kame sa bahay na'to pinagka-katiwalaan siya kaya siya naren yung ginawang driver ko. "Magandang ren umaga iha" ningitian ko lang siya at  sumakay nako sa kotse namen.

Wait! daldal ako ng daldal di niyo pa pala ako kilala hehez ako nga pala si Phoebe Monique Chua, 16 years nang nabubuhay. tumingin lang ako sa labas ng bkotse habang bumabyahe sa sobrang space out ko , diko namalayan na nadito na pala kame sa harapan nang school. bumaba na'ko atsaka nag-babye kay manong edgar. pagkababa ko sinalubong agad ko ng aking Bestfriend na si yum                         "nique, bakit ngayon kalang kanina pa kita inaantay e" ang impatient talaga neto! ang aga-aga pa e "goodmorning din, heh! ang arte mo ha! ang aga-aga pa oh!" inis kong sabe. tinarayan niya lang ako. hahaha naglakad na kame papuntang classroom, nang makasalubong namen si justin pero mas nasanay na kameng tawagin siyang Jaydee.

"Goodmorning jaydee" pa-humble kong sabe sa kaniya. di man lang ako nilingon snobbers kahit kaylan. "ehem, wala man lang bang goodmorning din diyan?" pang-aasar ko sa kaniya, ang cute niya kase maasar e kahit na minsan masasakit na salita yung nasasabe niya, okay lang naman kase he always made me day. "walang maganda sa umaga kung ikaw lang din naman ang bubungad, kaya kung pwede lang tigilan mo na ko" see? told yah hahaha nasanay nalang ako. "Psh! palagi nalang ba? palagi mo nalang bang sasaktan ang puso kong walang ginawa kung hindi mahalin ka?" sabay hawak sa puso ko na parang nasasaktan talaga ako ng literal  hahaha ansarap niya talagang asarin panong naging masarap? yung saktan lagi yung sarili mo?  literal hinde pero emotional oo"pwede ba, wala akong pake sayo kaya tigilan moko" sabi niya sabay lakad palayo samen, owkay? What was that?

"ayan kasi nique, sinabihan na kita na masasaktan ka lang, tignan mo kung ano-ano na sinasabe sayo. tigilan mo na kase! nakoooo, kung diko lang din kaibigan yan si Jaydee sinakal ko na yan" nangigigil na sabe niya saken! should i consider her suggestion? maybe no. hahaha "kasi nga yum, mahal ko yung tao. i will do one way or another to make him notice me even if it means hurting myself okay? kase tingin ko kahit anong piliin ko sa dalawang choice na meron ako masasaktan at masasaktan parin ako. so, kung ganun din naman pala pipiliin kona yung choice na atleast mapapasay ako" naka-ngiti kong sabe sa kaniya! napa-iling nalang siya.