Veiled Truth

Chapter 5

Minulat ni Verity ang mata at nakitang wala siya sa bahay na tinutuluyan niya.

Magsisisigaw pa siya nang maalala ang mga nangyari dahilan para sumakit ang ulo niya. See? Just by remembering what happened makes her head ache in pain.

Pinilit niyang umupo mula sa pagkakahiga kahit na ramdam niyang hindi kaya ng katawan niya. Mainit din ang pakiramdam niya kaya malamang sa malamang, tinatrangkaso siya.

"Aww." Verity groaned in pain and held her head. Tinanggal niya ang kumot na nakabalot sa kanya at tumayo pero napaupo ulit ng biglang umikot ang paningin niya at nagdoble-doble. Napapatabingi ang ulo nito at naniningkit ang mata na parang hinuhulaan kung alin sa nakikita niya ang totoo.

Just then, she heard a chuckle coming from the bathroom. Nang tumingin siya doon, kasasarado lang ni Steven ng pintuan at nanlaki naman ang mata niya nang makitang medyo basa pa ang katawan nito at tanging ang towel lang na nakatapis sa babang bahagi ng katawan niya ang bumabalot dito.

'What the hell?!'

"Arghhh!!! Seriously, Steven---ouch!" She winced in pain when she felt the pain after shouting at Steven who's now in his walk in closet.

"I'm sorry, Verity!" Steven shouted and sounded sincere but when Verity heard his little giggle, her eyebrows meet.

"You know, I can hear your giggle, right?!" She shouted and note the sarcasm, okay?

Verity rolled her eyes and attempted to walk even if her knees are still not that strong enough at gaya ng inaasahan, Verity fell as her butt touches the carpeted floor.

"Aray!" She shouted dahil mas lalong sumakit ang katawan niya. She is in the mere of crying again when Steven approached her with a worried look on his face.

"Hey, are you okay? May masakit ba sayo? Does you head hurts? Or your leg? Is your but---" Steven was cut off because Verity glared at him.

"Don't!" Pagbabanta ni Verity. Steven smirked and sighed in disbelief. Binuhat nito si Verity na parang babagong kasal at inihiga ulit sa kama. Steven's hair is not yet done and his face has still a wet part.

Pagkababa nito sa kanya sa kama, she reached for her bag and took out some tissues and a comb.

Tutal malapit namang ang mukha ni Steven sa kanya at nakaupo ito sa kama habang siya naman ay nakasandal sa headboard, malaya nitong masusuklay at mapupunasan ang mukha nito.

Verity reacher for his head at hinawakan ang baba nito. Nang akmang susuklayin na niya ang buhok nito ay nakakunot na umiwas si Steven. "What?" Tanong ni Verity.

"What are you doing?"

"Duh?! Susuklayan ka malamang!" Inilapit ulit ni Verity ang suklay niya pero mahinag tinabig iyon ni Steven na nakapagpainit ng ulo niya.

"Tss! Ano ba, Steven?!"

"Eh, ano nga kasing gagawin mo?"

"What?! Kasasabi ko lang ah?!"

"H-ha?..."

Verity glared at him at hinawakan sa batok si Steven at inilapit sa mukha niya. "Don't move or else babangasan ko yang mukha mo." Verity ordered and Steven obeyed. Hindi ito gumalaw at tinikom ang bibig. Tumitig lang ito kay Verity na abalang-abala sa pag-aayos ng buhok nito habang nakakunot ang noo.

Steven smirked that made Verity stop. "What was that for, you pervert!" Inilayo naman ni Verity ang sarili at tinakpan ng suklay ang mukha niyang namumula.

"What?" Patay malisyang tanong ni Steven habang pinipigilan ang pagtawa.

"Y-you! Pervert! Alis!"