Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_____
☆
"İsmi Beatrice, safkan Himalayan cinsi."
Edgar kalın kürklü kuyruğunu, birkaç kere bıkkınlıkla kımıldattı, basık suratını, sola doğru çevirdikten sonra ekledi,
"Dişi."
Willis, bunu duyunca sol kulağını hafifçe titretti ve üzerinde bulunduğu poşet yığınından yere atladı, dört patisinin üzerine zarif bir iniş yapmıştı.
"Atmışlar mı?"
Diye sordu Edgar'a, bir yandan da büyük yeşil gözleri -ve o gözlerden yansıyan ay ışığı- Edgar'ın üzerinde yatmış olduğu kargo kutusunu incelemeye başladı.
Edgar, gözlerinin neredeyse arasında olan minik burnundan derin bir hırıltı çıkararak güldü,
"Kaçmış, hatta diyormuş ki, dört duvarın arasınsa olmaktan bıkmışmış, bana öyle söylediler."
Edgar cümlesini bitirince kesik kesik gülmeye biraz daha devam etti, ve Willis sadece iç çekmekle yetindi.
Kürkünün çoğu gri renk olan cılız tekirin tüyleri ay ışığında parlıyordu, beklenenin aksine, tüyleri pis değildi, belki bir iki bitin dışında.
Edgar, üzerinde yattığı tahta kutunun üzerinde, iyice rahat bir pozisyona gelene kadar sırt üstü gerindikten sonra yeniden konuşmaya başladı,
"O dört duvarın arasına geri dönmek için, sahip olduğum tek şey olan onurumu bile verebilirim."
Edgar yaklaşık beş ay önce sokağa atılmıştı, ancak hayatı sokakta geçmiş gibi konuşurdu hep, açık kahverengi tüylü bir Persian'dı kendisi, alnında da beyaz bir leke vardı.
Bakım isteyen bir türdü açıkçası, tüyleri düğüm düğüm olmuş, gözlerindeki çapak ve iltahap aka aka -gözlerinden pek de uzakta olmayan- burnuna kadar gelmişti.
Yaşlı sayılırdı, çirkindi, çok açtı, ama sokaklar severdi onu, hiçbir kedi ona selam vermeden geçemezdi, belki sadece cüssesi büyük olduğundandı bu, çünkü Willis dışında hiçbir arkadaşı yoktu.
Willis ise bu kadere doğmuş sayılırdı, ailesi en az on nesildir sokak kedilerinden oluşuyordu ve Willis'in bildiği kadarıyla aralarından kimse sonralarda sahiplenilmemişti.
