Lucy's POV
Hi Ako nga pala si Lucy, Lucy Heartfilia.
Maganda, mayaman, mabait, masiyahin at higit sa lahat mapagkakatiwalaan.
Kung iisipin mo nga lahat ng bagay meron na ako pero.....
Ganun pa man, walang pumapansin sakin sa eskwelahan.
Di ko nga alam kung bakit, may mali ba sakin?
Pero one time may naalala ako....
*flasback*
~One day~
*Tumunog ang alarm*"KRINGGGGGGG!!!!"
"Huh?! Ano meron? *tiningnan ang orasan*......... HA!!LATE NA KO!"
Naku! Malalate na pla ko. Kaya dinalian ko pagkain at pagligo para maalis na agad ako.
*gulong-gulo**nag papanic*ewan ang dami kong nararamdaman*
~After five minutes~
Hay sa wakas ready na ko pumasok.
Umalis na ko para pumunta ng eskwelahan...*lumalakad ako ng patakbo?*
Habang naglalakad ay may nakita akong lalaki,
Nakita ko tumtingin siya sa akin.
Nung nakita ko siya nakita ko ang mukha niya.
*nagisip*
"OH MY GOSH!!ANG GWAPO NIYA"
So naisip kong magpapansin. Kaya lang di ko na tinuloy kasi naalala ko malalate na pala ako.
*tumakbo ako*
Habang tumatakbo ay di ko sinasadyang mahulog ung mga gamit ko.
Tapos nakita pala niya ko, tumakbo siya para tulungan ako.
OMG! KINIKILIG AKO!!
Tapos, nagulat ako bigla niya kong kinausap.
"Hi miss, ako nga pala si Natsu, Natsu Dragneel."
KINIKILIG ANG PUWET KO HAHAHA.
"Ahh sige salamat,alis nako*pakipot*"
Umalis na ko.
~Tapos na school ,Afternoon na~
Noong naglalakad ako pauwi nakita ko sya.
Nagngitian na lng kami. Awkward kasi kung mag papaka FC ako, kung bagong kilala lng kami.
~Next Day~
Walang pasok, papunta ako ng park nun, tapos nakita ko sya.
Susubukan ko sanang kausapin kaso... Nakita ko sya may kasamang girl.
Na durog ang puso ko T^T . Alam ko naman na wala akong karapatan pero bakit ganun.
Tapos di ko inaasahan nakita niya ko.
"Uy, ikaw pala yan tara may papakilala ako sayo"
Pinapa upo ako sa bench, wala na kong nagawa kahit durog na durog na puso ko.joke.
*umupo ako*
"Eto nga pala nanay ko."
"Ahh!! Nanay mo? Kala ko GF mo. Hahaha. Hello po :) *kumaway ako sa nanay nya."
Yes wat a relief, kala ko nmn gf na niya.
Pagkatapos nun ay umalis na ako.
~Gabi naaa~
Lumalakad ako pauwi ng bigla niya ulit akong sinalubong....
"Hoy!! Hindi mo ata ako pinapansin. Snobber ka ba talaga?"
Snobber agad?
"Ahh,ehh.Kasi..."
"Alam mo gusto kita Lucy."
Wait ,Whut!! Gusto nya ko? Wat am I gonna Do?!
"Ahh,Ehh"
Di ko na nmn natapos ung sasabihin ko tapos may bigla akong naramdaman.
HINALIKAN NIYA KO.
Nagulat ako. Sino ba namn kasi ang makikipaghalikan sa taong ngayon mo lng nakilala.
*nasampal ko sya*
Tapos tumakbo ako.
~Next Day may pasok na~
Ayaw ko sanang dumaan sa shortcut papuntang school kasi alam ko inaabangan parin niya ko. Kaso anong magagawa ko, alam nyo namn nung una palang may feelings na ko para sa kanya.
So dumaan ako para mag confess din sa kanya
*naglakad ako*
Aba nagulat ako, di ko akalaing wala siya dun sa lagi nyang puwesto.
Teka sandali, bigla akong may nakitang poster, tapos ang nakalagay ay...
"SORRY LUCY"
Tapos may nakita pa kong letter. Di ko inaasahang may ganunganun pa pla siya kilig na kilig na ko.
*binuksan ko ang sulat*
"Hi Lucy, siguro nagulat talaga kita sa mga nangyari sa atin pero, sorry. Kasi alam ko na nasaktan ko feelings mo. Siguro iniisip mo pinaglalaruan kita, hindi yun totoo. Una palang kitang makita dun sa kalye na yun. Pinagmamasadan lagi kita, di mo lang siguro napapansin pero nandun ako. Matagal ko na sanang ipagtapat to kaya lng, torpe talaga ko eh. Sorry but, dont worry that would be the last kiss na ibibigay ko sayo. You will never see me again. Goodbye Lucy I love you"-Natsu *nabitawan ko ung sulat*
Hinanap ko ung bahay nila, di ko alam tumutulo na luha ko, di ko na nga rin nagawang pumasok eh.
~Nahanap ko na ung bahay~
Nakita ko ung nanay niya.
Natuwa ako kasi alam ko nandun din si Natsu at may lakas na ako ng loob para sabihin ang nararamdaman ko.
Lumapit ako sa nanay niya tapos nakita ko umiiyak pala siya.
"Umm, hello po bakit po kayo umiiyak?"
"Wala na sya, wala na si Natsu"-nanay
"Ano po?*nagulat ako*" *humagulgol ako*
Ang akala ko kasi umalis lang sila ng bansa bakt ganoon?
"Hindi mo ba alam? Matagal ng may taning ang buhay ni Natsu. Kung tutuusin bilang na araw niya. Pero matapang siya iha, hindi sya sumuko imbes ay humanap siya nga bagay na tunay na makakapagpasaya sa kanya at ikaw ang natagpuan nya*umiyak"
Nalungkot ako napakalaki ng pagkakamali ko na hindi ko agad inamin sa kanya ang totoo.
*end flasback*
Pero nangyari na ang nangyari, hindi ko na mababago yun pero ang alala niya ay mananatili sa akin kahit kakikilala ko pa lng sa kanya ay nilinaw parin niya ang aking isip na meron parin akong halaga sa mundon ito.
