Yazardan
Lisa eve geldiğinde hemen defterinden kopardığı yarım sayfayı masanın üzerine koydu ve ağlayarak mektubunu yazmaya başladı:
Lalisa Manoban'dan Park Jimin'e
Jimin sana nefes alışımın sen olduğunu söylemişmiydim? Bunu bilmiyorum fakat seni ilk gördüğümden beri seviyorum. Şimdi kendime kızdığım konu şu:
Ben hayata gözlerimi kapattığımda benim kalbimin durması seni hayatın neresine kadar götürebilecek bilmiyorum Park Jimin. Fakat bildiğim tek şey ben olmadığımda okulumuzu, arkadaşlarımızı ve seninle olan aşkımı bitirmemen... Ben olmadığım zaman bir kız çocuğu sahiplenebilirsin. Adını Lalisa koyabilirsin. Bunları ben olmadığım zaman başarabileceğine inaniyorum. Sana artık son sözüm şudur Park Jimin Sonu Yok Sen Benim Kalp Atışımsın...
Lalisa mektubu katlayıp yatağın üzerine koydu ve kendini odaya bağlı olan lavobaya attı ve jileti eline alıp bileğine doğru tuttu. Bunları neden mi yapıyordu? Çünkü en yakın arkadaşı ona ihanet etmişti. Lisa jileti bileğine biraz bastırdı ve çığlığı basarak son nefeslerini alıp verdi. Evin hizmetlileri sesi duyar duymaz üst kata koştular. Ve gördükleri manzara karşısında hemen ambulansın ve jiminin telefonlarına hücum ettiler...
Ağlıyorundjdmamshsjwkwnhsnnjdhkskdhenskdushshskduehwjidyehsjdiyeshdieyehdjufyrryryyryjimfjdhslisnsbshkdknsnslsislsiskslisslislsisskspusll...
Saranghae😭💙
