SecreTary

12

Magaan na pinadaan ko ang aking kamay sa ulo ni daddy at sinuklay ang buhok niyang pinaghalo ng puti at abu. Takot na magising ito sa napaka himbing niyang pagtulog.

Lines engrave along his narrowed forehead that stretches down to the corners in his eyes. Time flies so fast. Hindi ko na malayan na ang laki na palang ng itinanda ni daddy.

Way back then, I remember kung gaano ka gandang lalaki si daddy kahit magpipitung taon na ako. Hangang ngayon naman gaanon parin. Pero ang laki lang talaga ng pinagkaiba.

Tandang tandang ko pa noon na madalas ang pinagsisimulan ng away nila ni mommy ay ang selos. May makausap o kasama lang kasi ni daddy na sa tingin ni mommy ay kahinahinala ay sinusugod niya agad.

But as daddy, a loving husband and always understanding iniintindi niya si mommy, ito pa nga ang palaging sumusuyo e. So, see? How can I blame this man from all the misfurtune we been facing.

It just that, we all have imperfections. That thought, now I've digested. Siguro noong una marami akong gustong itanong kay daddy, kung bakit niya nagawa yon o kung bakit naglihim siya sa amin ni mommy?

Cause, I never expected that to a perfect father like him. Coming from a trusted man, a perfect person that we looked up, we tend to forget that they also stumble down.

So thats why buildings can't stand alone without a support, a metals to streghthen, a blocks that hardens the foundation.

Cause these help them to stand and able to reach the highest high. Kaya pag nayanig ito at gumuho, hindi sila nagiisa dahil sama-sama tayong tutulong at susuporta.

I lean down and give daddy a peck. I'll surely miss him. One week akong mawawala, sana pagbalik ko gising na siya at ng makapagkwentuhan kami gaya ng dati.

Ng magangat ako ng tingin at ay namataan ko si Vaughn. Kanina pa ba siya diyaan? Diba ang sabi ko sa kanya hintayin niya nalang ako sa labas?

But how will I know when all he has been doing is standing silently in one corner near at the freaking door. Who just modified how good looking he is right now.

Wearing his fresh white Armani polo and dark jeans. It didn't fail to shapen his broad wide chest and scalpen his tight leg muscle that flaunt his crotch. Plus his biceps that are screaming arrogantly in the fitted hems.

Isa isa kung nilunok ang laway na kanina pa ata ako gusto samirin. Ng magtama ang mga mata namin ay agad kung ibinalik ang tingin kay daddy.

Tary ano bang kahalayan iyon! Nandiyan ang daddy mo nakahiga pero naka pikit nga lang, hindi ka ba nahihiya?! Napangiwi ako sa pangangaral sa sarili.

"Kanina ka pa ba?" Tanong ko sa kanya, pilit na nilalabanan ang hindi pagangat ng tingin.

"Yeah..minutes ago." Agad na naginit ang mga pisngi ko sa sinabi niya.

Now I'm thinking kung ilang minuto na siya nakatayo at nakatitig sa akin. Bakit hindi ko yon napansin?!

Mahina akong tumungo at  inabot nalang ang kumot ni daddy at itinaas iyon.

Sakto namang bumukas ang pinto at iniluwa niyon si mommy. Agad ko siyang niyakap at pinaalalahan kay daddy.

"You don't need to tell me anak. Aalagaan ko ang daddy mo. Maiingat ka doon ha? Malayo ang Cebu." I smiled and hug my mom again. Oh! How I love this woman.

"I will. Goodbye mom see you." Binalingan ko naman si daddy. "Bye dad."

Ng maisarado ang pinto ay may kung anong napakabigat sa akin na iwan sila mommy sa loob. It's strange. Iwinaksi ko nalang ang kakaibang pakiramdam na iyon. Siguro dahil ito ang unang pagkakataon na mawawalay kami ng ganito ka tagal.

Tatlo lang kasi kami kaya ganito nalang siguro ako kalungot na mawalay sa kanila. Mabigat man ang mga hakbang ay pinagpatuloy ko hangang makarating kami sa parking.

Mukhang kanina pa napansin iyon ni Vaughn ng iharang niya ang kamay sa pintuan ng kotse ng tangkain ko iyong buksan.

"Are you okay?" Seryosong tanong niya sa akin.

"Yeah. I'm fine." I broke a smile that I think it didn't show good to him.

"Your smile didn't say so. Tary, ako nalang ang pupunta. I will manage."  Segunda niya na tiim paring naka tingin sa akin.

Gosh! This man, really reads me. How can he do that? He seems to know everything on me. Pero ako? Wala! I can't even tell whats on him right now looking at me intently.

"No, Vaughn. Okay lang talaga ako. Tsaka I'm your secretary, trabaho ko na samahan ka saan man yan at sundin ka. Tungkulin ko." Kumunot ang noo niya tila hindi nagustuhan ang sinabi ko. E tama naman ako diba?

Trabaho kung sundin lahat ng nais niya. Pwera nalang doon sa lihim namin na ginusto at kinusa ko.

"Really, I'm fine. Lets go, baka mahuli pa tayo sa flight."

Pangungumbense ko sa kanya hindi pinansin ang pagbusangot niya. Here we go again. Napakamoody niya talagang tao.

Napawang ang labi ko ng pabalang niyang buksan ang pintuan ng sasakyan. Bago pa niya tuluyang masara ang pinto ay narinig ko ang mahina niyang pagbulong sa ere.

"Work..huh"

Napailing nalang ako sa inakto niya. Sometimes I really can't understand this man or maybe most of all the times.

Ng makarating na kami sa paliparaan tahimik lang siya. Hindi nagsasalita o kumikibo man lang. Parang may iniisip siya na malalim.

Pero hindi man niya ako pinapansin parati naman siyang nakahawak sa akin. Kung hindi sa siko ay sa kamay na pinaglalaruan niya.

O minsan pa sa bewang. Gusto ko nasa siyang suwayin dahil baka may makakita sa amin pero mukhang di niya alintana ang mga taong naka palibot sa amin.

Ng makarating kami sa lobby kung saan patungo sa private ay saka palang ako nabunutan ng tinik. Wala masyadong tao kaya kumampante na ako.

Ng magtake-off ang eroplano ay di nagtagal ay unti-unti na akong tinupok ng antok. Noong una ay pinilit ko iyon labanan.

Pero nang abutin ni Vaughn ang ulo ko at inihimpil iyon sa kanyang dibdib ay di na ako nagdalawang isip na ipikit ang aking mata.

"Sleep." Kumawala sa aking labi ang ngiti ng sa wakas ay nagsalita na siya.

Only a single word from him I'm already contented and asure. But it wasn't the last though. Just when I am about to dive and fall in a deep sleep, when he followed the first word. That trouble and hunt my dreams.

"Soon. You wouldn't be working anymore."

---------------------------------------------------------------------------------------

Chikas ni Author

Oh ayan ha! Quota na ako sa mga utang. Charot lang! Hehe..

Guys and gurls gusto ko lang ipaalam na malapit na ang finals namin. Magc-concentrate muna ako doon. So no updates muna.😢

Pero kung maisisingit, I'll try. Pero guys really sumasakit na kasi ang ulo ko at ayaw kung abusuhin ulit ang kalisugan ko. Health is wealth. So break, break muna.

Have a consideration. Baguhang author palang kasi..

💙

👉Vote
👉Comment