Seoul ၿမိဳ႕ ၊ ေန႔လည္ ၁၂:၀၀
- Hope Hospital -
" ဆရာ !! ဆရာ !! လုပ္ပါဦးး
အစ္ကိုေလး ႏိုးလာၿပီလား မသိဘူး
" ဆရာဝန္ေခၚေပးၾကပါ !!!!!!
" Manager Shim ?
ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ - ?
အ- ေခါင္းမူးလိုက္တာ
" အစ္ကိုေလး ခဏေလာက္နားလိုက္ပါဦး
ဝမ္းသာလိုက္တာဗ်ာ ..
ေဟာ သူပဲေျပာေျပာဆိုဆို ငိုေနေလရဲ႕ ..
Manager Shim ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့
အေဖတစ္ေယာက္လိုပါပဲ .. ဟက္ အေဖမရွိလို႔လားဆိုေတာ့လဲ မဟုတ္ဘူး .
အေဖလဲရွိတယ္ အေမလဲရွိတယ္
ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ဟိုႏိုင္ငံသြားလိုက္ဒီႏိုင္ငံသြားလိုက္နဲ႔ အလုပ္ေတြပဲရႈပ္ေနၿပီး အဖတ္မလုပ္ၾကဘူးေလကၽြန္ေတာ့္ကို ...
ကားအက္ဆီးဒင့္ ျဖစ္ခဲ့တာလဲ သူတို႔ကိုစိတ္တိုၿပီး
ကုန္တင္ကားတည့္တည့္ကို ဝင္ၾကံဳးလိုက္တာ တမင္..
ကိုယ့္ကိုကို ေသၿပီထင္ေနတာ .. မေသျပန္ဘူးတဲ့
ဘာကိစၥနဲ႔မ်ား လူကိုလာၿပီးေတာ့ ဆက္အသက္ရွင္ခိုင္းေနတာပါလိမ့္ ?
" ဟင္ ? ၁၀ ႏွစ္
Manager Shim ?
ဘီးကုတ္တပ္ထားတာလား ?
မဟုတ္ေသးပါဘူး ..
လူ-လူတိုင္းရဲ႕ေခါင္းေပၚမွာ နံပါတ္ေတြ
ဘ-ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ??? ဘာနံပါတ္ေတြလဲ
အ- ေခါင္းေတြကိုက္လာၿပီ .. ခဏေလာက္လွဲေနလိုက္ဦးမယ္ .. အခုမွ သတိရခါစမို႔ ေယာင္ေယာင္မွားမွားျဖစ္တာ ျဖစ္မွာပါ ...
ဒီလိုနဲ႔ Hoseok တစ္ေယာက္ ျပတင္းေပါက္ေဘးကိုၾကည့္မိေတာ့ .. ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္
ေခါင္းထိပ္ မွာ ၂ မိနစ္ ဆိုေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ ..
စိတ္ကလဲဝင္စားသည္ကိုး .. ဘာကိုသတ္မွတ္တာလဲဆိုတာ သိေအာင္လုပ္ရမယ္ေလ
ေကာင္မေလးကို ဆက္ၾကည့္ေနရင္းး..
၂မိနစ္ ကြက္တိတြင္ ..
' ကၽြီူးးးး ဒုန္းး
" ဟာ- က-ကားး !!
ေသသြားၿပီလားး ?
YOU ARE READING
Bitter Heart • Sope |
Fanfictionအခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာကို သိလိုက္ရတဲ့ အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေလာဘႀကီးၿပီးး သူ႔အနားမွာေနရဖို႔ အသက္ရွင္ခ်င္လာခဲ့တယ္ ... ဒါေပမယ့္ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ရွင္သန္မႈက သူ႔အတြက္ ထိခိုက္တယ္ဆိုတာ သိခဲ့ပါရင္ ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲႀကီး အေသခံလိုက္မိမွာပါ ... - Min Yoongi - Hyung အတြက္သာဆို...
