Morning

1/1

—ზუსტად იცი რომ ასე უნდა? — ნამჯუნის პატარა, ლამაზ ცხვირს შენს ყელზე გრძნობ, რაზეც ტაოს გაყრის. ის უკვე ნახევარი საათია გიყურებს დილიდან როგორ ცდილობ ნამცხვრისთვის ცილა ამოიყვანო და იმაზე დარდობს რომ აშკარად რაღაც ან დააკელი, ან ზედმეტი გააკეთე, რადგან არანაირი პროგრესი არ ჩანს.

— რეცეპტში ასე ეწერა... — ოხრავ და ცდილობ ყურადღება ნამცხვარზე გადაიტანო და არა ჯუნის სუნთქვაზე შენს ყელთან. ის ზურგიდან გხვევს ხელებს და თბილად გეხუტება, შენ კი დუნდები და იღიმი იმხელაზე, რამხელაზეც შესაძლებელია.

მისი თბილი ხელები შენს წელზე, ცხელი სუნთქვა ყელში და ძლიერი მკერდი, რომელსაც ზურგიდან გრძნობ, მისი გულისცემაც კი გესმის და თავს უბედნიერეს ადამიანად გრძნობ.

— გცხელა? — ნამჯუნი შენს ყელზე ჩამოგორებულ ოფლის წვეთს, ენას უსვამს, შემდეგ კი ტუჩებს.

— სანამ მომეკრობოდი არ მცხელოდა. — მისი სიცილი გესმის და აფორიაქებული იყურები უკან, როდესაც ხელს გრძელ მაისურში გიცურებს და ბაყვებზე გეფერება, ხელს საჯდომზე გიჭერს და ყურზე გკბენს.

—გეყოფა— იკლაკნები, რადგან მთელ სხეულზე ტაომ დაგაყარა, მხოლოდ მისმა შეხებამ შეიძლება შენზე ასე იმოქმედოს, უბრალო შეხებამაც კი, რითიც ნამჯუნი ყოველთვის სარგებლობს.

— არაფერს არ ვაკეთებ. — ცრუობს და თმას ერთ მხარეს გიწევს რომ უფრო გაიმარტივოს საქმე, შენს ეროგენულ ზონას ეხება ისევ, ძალიან ნელა გისვამს ყელზე ნერწყვისგან დასველებულ ტუჩებს, მთელს ყელს გიკოცნის, ხელს მკერდზე გისვამს, შემდეგ მუჭში ითავსებს და ძუძუსთავებს ორ თითს შორის უჭერს. თავბრუ გესხმის და ხელიდან კოვზი გივარდება, რომლითაც შაქარს ყრიდი მასაში, აკანკალებულ ხელს უკან ნამჯუნის თმაში აცურებ და ტუჩებს ხსნი ნეტარებაში.

— მართალი ხარ, გვეყოფა. — ბიჭი ტუჩებს ილოკავს და გშორდება, ლოყაზე გკოცნის და სამზარეულოს გასასვლელისკენ მიემართება.

— ჰეი~ დაბრუნდი! — გაბრაზებული ყვირი და უკან ედევნები.

~~~

ვიცი ზედმეტად პატარაა 🥵. ასეთ imagine-ბს დაგიდებთ როგორც აქამდე ვდებდი. გილოცავთ აღდგომას💜ტკბილი ძილს გისურვებთ. თავს მიხედეთ💜