İlk Gün Her Zaman Son Gündür

intikam

Reyhandan...
Şanlı kafenin yanındaki ıssız yerde bekliyorduk. Bu bora denen zibidi yarım saat gec kalmıştı.
- kızlar şu gelen kişi ona benzemiyor mu? Diye soran suyun baktığı yere baktık hepimiz.
- işte geliyor. Hazır olun kızlar..
- biz hazırız komutanım diyen öykü her zamanki gibi komikliğiyle bizi güldürmustu
- kızım askere gitmek için hazırlık mı yapıyorsun ?
- hiç de bile hande. Sen şu haline bak. O gözlükler ne öyle (!)
Gerçekten de hande olayı biraz abartmıştı. Yüzündeki o gözlükler onu komik ve serseri gibi gösteriyordu...
- kızlar çok yaklaştı hazırlanın diyince hepsi ciddi haline geri döndü...

Boradan..
- kafeye çok yaklaşmıştım. Aynı zamanda da korkuyor ve heyecanlıydım. Reyhanın bana okulda söylediklerinden sonra sadece boş tehdit diye kale almamıştım ama nedense şu an içim de bir korku vardı... Kafeye geldiğim de tam içeri girecekken ağzımda bi el hissetmiştim. Aynı zamanda da bir koku.. Sanırım bayılıyordum...
" uyandığımda kollarım ve ayak bileklerim ve sırtım ağrıyordu. Çünkü bir sandalyede her yerim bağlı bir şekilde oturuyordum.
- vay vay vaaayy
Mavi gözlü ve sarı saclı bir kız ağzını yaya yaya bana bunları dedi.
Sonra aynı kız ; reyhan misafirimiz uyandı gel de bi bak
- tamam geliyorum hande
Reyhanın sesini duyunca korkularımın gerçekleştiğini anlamıştım... Tam o anda hande denen kızın yanında duran kızın elinde gördüğüm şeykerle kalp krizi geçirebilirdim. Yanlış görmüyorsam ( ki öyle bi ihtimal yok. Gözlerim çok keskindir ) elinde BENZİN ve ÇAKMAK vardı.... Aşk yolunda gebericektim sanırı...o anda reyhan geldi.
- ôykü malzemeleri getir bakalım
Elinde benzin ve çakmak olan kız şu an reyhana onları veriyordu.. Ve benim korkudan ödüm bokuma karışmıştı...