Σελήνη

Kεφάλαιο 1

Με λένε Σελήνη. Δεν είμαι κάποια σπουδαία, είμαι ένα 16χρόνο κορίτσι σαν όλα τα άλλα. Η ιστορία μου κλασική ίσως βαρετή θα την χαρακτήριζαν κάποιοι, το τέλος όμως, το τέλος είναι ανατρεπτικό, αλλά ας μην προτρέχω, ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.

30 μέρες πριν.

Ντριιν. «Γαμημένο ξυπνητήρι δέκα λεπτά ακόμα.», είπα μαζεύοντας τα μαλλιά μου σε έναν ακατάστατο κότσο.

Ήταν μία κλασική μέρα ξυπνητήρι στις 7.15, προετοιμασία για το σχολείο, πρωινό με την Στέλλα. Η Στέλλα είναι η αδερφή μου είναι δυο χρόνια μικρότερη, καλό τυπάκι, δεν έχουμε την κλασική αδερφική σχέση που έχουν οι περισσότεροι, δεν είμαστε τόσο κοντά αλλά την αγαπάω πάρα πολύ. Και 7.45 όπως κάθε άλλη μέρα χτυπάει το κουδούνι η Ιωάννα. Η Ιωάννα είναι η κολλητή μου, κάνουμε παρέα από πολύ μικρές, εμείς και η Δανάη είμαστε η κουλ παρέα του σχολείου, αν και ποτέ δεν το ζήτησα αυτό. Πήρα την τσάντα μου χαιρέτησα την μαμά μου και έφυγα.

«Για πες. Τι γίνεται με τον Ορέστη;» είπε η Ιωάννα κλείνοντας μου το μάτι.

«Όπως τα ξέρεις όλα μια χαρά, εσύ τα βρήκες με τον Τάσο;» της απάντησα χαμογελώντας.

«Μπα. Κρατάω μούτρα, ακούς εκεί να μην απαντήσει στο μήνυμα. Ωπ ο Ορέστης! Ξύπνα!» με χτύπησε με τον αγκώνα της στα πλευρά.Ο Ορέστης, το αγόρι μου, είναι τελειόφοιτος, δύο χρόνια μεγαλύτερος, είμαστε μαζί σχεδόν δύο χρόνια. Είναι πολύ όμορφο παιδί, ψηλός, μελαχρινός, με ένα σώμα κόλαση, και είναι δικός μου.

«Καλημέρα μωρό μου. Τι κάνεις;» μου είπε ο Ορέστης και με πήρε αγκαλιά

«Καλημέρα. Μια χαρά, εσύ πως είσαι; Πως είναι σήμερα το κεφάλι σου;» του χαμογέλασα γλυκά, και έμπλεξα τα δάχτυλα μου στα δικά του.

«Καλά. Τα λέμε μετά πάω στα παιδιά.» Με φίλησε γλυκά και έφυγε εγώ με την Ιωάννα συνεχίσαμε, στην τάξη μας περίμενε και η Δανάη, καθίσαμε και περιμέναμε το μάθημα να ξεκινήσει καθώς λέγαμε τα νέα μας.

«Σελήνη, ο Ορέστης χθες ήταν άρρωστος;» ρώτησε η Ιωάννα γεμάτη απορία.

«Ναι μωρέ ήταν να βγούμε αλλά τον πονούσε το κεφάλι του και το ακυρώσαμε.» απάντησα και συνέχισα τον δρόμο μου.

«Όντως; Μου φάνηκε ότι τον είδα στο πάρκο.» πετάχτηκε η Δανάη.

«Μπα, λογικά θα μπερδεύτηκες» σήκωσα τους ώμους μου και συνέχισα.

Κουδούνι. Μάθημα. Διάλειμμα. Μάθημα και πάει λέγοντας κουραστική μέρα και ήμουν ακόμα στην αρχή μετά το σχολείο είχα μπαλέτο και αργότερα πιάνο. Πηγαίνω μπαλέτο από πολύ μικρή, βλέπετε, είμαι κόρη του Ιναννάτου του μεγαλοεπιχειρηματία, που σημαίνει ότι το μπαλέτο και το πιάνο ήταν βασικά για την σωστή εκπαίδευσή μου, όπως και οι ξένες γλώσσες, ευτυχώς τελείωσα με αυτό, πήρα τα πτυχία μου και στα αγγλικά και στα γαλλικά.