အဆင့္အတန္း........
ဒီအရာက လူေတြအတြက္ သိပ္ကိုမမ်ွတတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ... ။
စည္းတစ္ခု ။တစ္နည္း ။ မမ်ွတတဲ့ စိန္ေခၚမႈ့ ။
အဆင့္အတန္းေၾကာင့္ လူေတြ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရတယ္ ။
အဆင့္အတန္းေၾကာင့္ မမ်ွတျခင္းခံရတယ္ ။
အဆင့္အတန္းေၾကာင့္ လူခ်င္းတူတာေတာင္ တန္းတူအခြင့္အေရးမရၾကဘဲ အႏွိမ္ခံရတယ္ ။
ဒီၾကားထဲကမွ....
အဲ့ဒီ့အဆင့္အတန္းေၾကာင့္ ခ်စ္ျခင္းေတြ ေဝးကြာရတယ္ ။စည္းျခားျခင္းခံရတယ္ ။မမ်ွတစြာ အႏွိမ္ခံရတယ္ ။
ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္႐ွိခဲ့ဖူးတယ္...
အဆင့္အတန္းေတြျကား ေဝးကြာျခင္းခံခဲ့ရတဲ့ ရင္နင့္စရာ လူႏွစ္ေယာက္.... ။
.
.
.
.
.
.
<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>
ဂ်ိဳဆြန္းေခတ္_ဂြမ္ေခ်ာင္းျပည္နယ္
ေအဒီ_1496
ဂ်ပန္ေခတ္ မေရာက္ခင္စပ္ၾကား
.
.
.
ဆိုင္းသံ ဗံုသံ အခ်က္က်က် တီးမႈတ္သံက ျမင္းလွည္းေပၚကလူတစ္ေယာက္အား ဆြဲေဆာင္ေစခဲ့သည္ ။ တိုင္းတစ္ပါးဝတ္စံု တစ္နည္း အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုကို ခန္းညားစြာဝတ္ဆင္ထားၿပီး ေရႊေရာင္ႀကိဳးတန္းလန္းျဖင့္ဆက္သြယ္ထားတဲ့မ်က္မွန္အဝိုင္းေသးက ႐ွင္းသန္႔သည့္မ်က္ႏွာထက္ လိုက္ဖက္ညီလွစြာ႐ွိေနသည္ ။ ထိုလူျမင္းလွည္းေပၚက ဆင္းလာေတာ့ ေျပာင္လက္ေနသည့္ ရွူးဖိနပ္က ေတာက္ေျပာင္ၿပီး ျမင္ရသူတိုင္း ထူးဆန္းတဲ့ အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ၾကကုန္သည္ ။ ရင္းႏွီးမႈ့မ႐ွိေသးတဲ့ ဒီလိုအေနာက္တိုင္းဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့သူ႔အတြက္ ကေလးငယ္မ်ားက စူးစမ္းစြာ လာေရာက္တို့ထိၾကသည္ ။
ထိုလူငယ္ရဲ့ဆံပင္ကလည္း ျဖတ္ေတာက္ထားၿပီး လူတန္းနည္းတူ ေယာင္ထံုးမ႐ွိခဲ့ ။
သို႔ေသာ္ အဆံုးသတ္ျဖင့္ ထိုလူၾကည့္ေကာင္းလြန္းသည္ ။
"Aigoo....ဒီကေလးႏွယ္... အေမ့စကားကို နားေထာင္ရမယ္ေလ...''
ေယာက္်ားေလးအသံေပမယ့္ မိန္းမႀကီးအသံေပါက္ေအာင္ လုပ္ယူေျပာဆိုေနသည့္အသံေၾကာင့္ ထိုဝိုင္းအံုၾကည့္ေနၾကတဲ့ လူအုပ္ထဲ ထို လူထူးဆန္းတိုးေဝ့ကာၾကည့္မိသည္ ။ ေဘးနားကလူေတြကေတာ့ထိုလူဆန္းကို ထူးဆန္းစြာၾကည့္ေနၾကဆဲပင္ ။
