"Sera Montero, do you take this man as your lawfully wedded husband?"
My heart is breaking as this wedding goes on. Ang mga kamay ko ay nanginginig at ang mga paa ko ay tila na nanghihina gusto kong tumakbo ngunit di ko magawa. Gusto kong sumigaw ngunit parang natuyo na ang aking lalamunan.
"I repeat, Sera Montero do you take this man as your lawfully wedded husband?"
"I-I...do" hindi ko na naintindihan ang ibang sinabi ng pari. Pumangibabaw ang lungkot sa akin. I will never be happy marrying this man.
"You may now kiss your bride" isang braso ang humila sa akin upang mapaharap sa kanya. He raised my veil and met the most beautiful eyes but it's just an illusion.
"Sera..." Tawag niya sa pangaln ko. Ngumiti siya sa akin ngunit hindi ko magawang maging masaya. I should be happy right? Dahil kasal ko to. But I can't. And I know exactly the reason is.
Dahan dahan siyang lumapit sa akin at nang akmang lalapit na ang kanyang labi sa akin ay umiwas ako ng tingin kaya lumapat ang kaniyang labi sa akin. Agad akong umatras upang malayo sa kanya dahil hindi ko kaya na sobrang lapit niya sa akin. I hate him. I disguted him so much that I wish I would die right now.
I'm Sera Montero and this is the worst nightmare i had.
