Just like any girl or kung sino mang tao ang nakabasa at nakakilala na sa guy na ito, ganun din ako. I fell in love with him days after I read the sequel of his tragic story. And yes...fictional character siya. But, who cares! Walang impossible. You don't have to see someone just to believe that he exists. Enough na yung nararamdaman mo sa puso mo na narun siya. He exists...in my heart.
So, it all started last October 2012. Nasa third year high school pa ako nun and I was still new to wattpad. Actually, matagal na akong may account...but wala lang, pinapabayaan ko lang. But, my ate influenced me to read stories on wattpad. Siya rin kasi, nagsusulat dito.
So, binabasa ko yung mga gawa niya. They were short stories and I love to read lalo na love story. Nahumaling ako ng todo todo until such time na pinahiram niya sa akin yung phone at dun ko binasa sa mga downloaded na stories yung mga short stories na gusto ko. Pumili ako sa mga stories na meron dun sa SD card niya and since AplaceinTimestarts with letter A, kaya yun yung una Kong in open.
As I opened it and read the first few lines...I felt like 'boring' yung story. Oo, nafeel ko yun. Kaya hindi ko na lang pinagpatuloy basahin yun and proceeded to another story.
And I settled to it. Binasa ko at natapos ko. Kinikilig kilig pa nga ako ng sobra eh.
Nagbasa ako uli ng other stories at yeah...natapos ko at like the other one, kinilig kilig to the bones uli ako.
Then, nakita ko itong file na kakadownload lang that time ng ate ko. Ang title niya is Take two.
In open ko at binasa ko, though hindi pa ako nagpapaalam sa kanya na babasahin ko yun. After all, siya nag-effort mag download nun.
Sa mga unang lines...nandun yung Author's note at nakalagay na sequel yun ng A place in time. Ako na man...hindi ko lang minind yun. Atsaka sabi na man, pwede ng basahin yun kahit hindi na simulan sa first story.
So ayun, binasa ko na nga.
But then...first line pa lang...parang may nagbulong sa akin na huminto at alalahanin ko kung saan ko ba nabasa yung name na yun...yung name na Terrence.
Akala ko pa nga may bastos dun eh kaya nasa verge na naman ako na itigil yun. Until it hit me.
Terrence? Di ba parang yun man yung dun sa story na binuksan ko one time ba?
Siguro nacurious ako dahil dun at pinagpatuloy ko ang pagbabasa. At sa patuloy kong pagbabasa, nahumaling ako ng todo. Crush ko na nga ata si Jiroh.
Nagandahan ako sa story. Kahit bitin pa nun kasi hindi pa siya completed, talagang naconclude ko na amazing talaga yung story niya.
At habang binabasa ko yun, unti-unti Kong nakikilala si Terrence although pahapyaw lang. At sa nababasa ko lalo na yung sinasabi na wala na siya, parang malala yung tama nun sa akin. At naaawa ako sa kanya. But then, nacucurious at nahihiwagaan ako sa kanya. He is still a mystery until now. And siguro yung idea na mysterious siya masyado lead me into hypothesizing things na gusto ko sanang mabigyan ng kasagutan.
October hanggang December nun na puro Jiroh ako ng Jiroh kahit na parang ang puso ko may holdbacks. Pano na si Terrence?
Nagstastruggle ako nun kung ano na ba si Terrence sa akin. Kasi bakit hanggang pagtulog, pagiging alone sa cr at magkaroon lang ng dead air sa everyday life ko, siya talaga lagi yung naiisip ko.
Dahil siguro dun, nagkaroon ako ng courage at motivation para kilalanin din si Ate Jessica from the basic information that I could get. Naamaze kasi talaga Ako sa gawa niyang yun even though hindi pa nga tapos. Pano? Yung story na gawa niya pa lang ang nakakabother sa akin ng ganun. Lagi ko yun iniisip at si Terrence, kahit alam kong wala na siya... Feeling ko nariyan lang siya somewhere. Waiting na mabuo uli. Para akong nagsosolve ng puzzle. Kokonteng piece pa lang yung nabubuo ko.
