" ခ်ီးယားစ္! "
ဘီယာခြက္ခ်င္းတိုက္သံတို႔ဆူညံသြားတဲ့
တိုက္ခန္းငယ္တစ္ခုထဲ ေကာင္ေလးတစ္စု
ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးလ်က္႐ွိေနၾက၏။
" ျပန္လာတာႀကိဳဆိုပါတယ္ဆယ္ဟြန္း "
" ေက်းဇူးဘဲ "
ခ်န္ေယာလ္၏ဝမ္းပန္းတသာႀကိဳဆိုသံကို
ဆယ္ဟြန္းကတံုးတိတိစကားျဖင့္တံု႔ျပန္၏။
ဤတြင္ ခ်န္ေယာလ္ေလး၏မ်က္ႏွာမွာ
ထိန္းမရစြာပ်က္ယြင္းသြားၿပီး မအီမလည္
ျဖစ္သြားရ႐ွာေလ၏။အႏွီေအးစက္စက္အထာနဲ႔
အိုဆယ္ဟြန္းကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲကေန
ႀကိတ္ေျပာမိလိုက္သည္။
*ေစာက္ေခ်ေကာင္ႀကီး....
ဟုတ္သည္ အိုဆယ္ဟြန္းဆိုသည္က
ေျဗာင္ဘတ္ခ္ဟြၽန္းကလြဲဘယ္သူမွ
လူမထင္သည့္အေခ်ေကာင္ပင္ျဖစ္သည္><
ဘတ္ခ္ဟြၽန္းနဲ႔ႀကိဳက္ၿပီးမွ ခ်န္ေယာလ္တို႔နဲ႔
ခင္မင္ အဲ မဟုတ္ေသးဘူး ရင္းႏွီးလာတယ္ဘဲ
ေျပာရမည္ေပါ့ ခင္ၾကတယ္ဆိုတဲ့စကားက
ဒီအေျခအေနနဲ႔လားလားမွမသက္ဆိုင္ဘဲ!
ေျဗာင္ဘတ္ခ္ဟြၽန္းနဲ႔ဆို သူ၏ ေရခဲတံုးလို
ေအးစက္စက္အမူအက်င့္ေတြအကုန္
အစ႐ွာမရေအာင္ေပ်ာက္ကုန္ၿပီး အရမ္း
ခ်စ္တတ္သူႀကီးလိုျပဳမူတတ္ေလ၏။
ေျဗာင္ဘတ္ခ္ဟြၽန္းမဟုတ္တဲ့သူေတြကိုဆို
ခုလိုဘဲ ေအးစက္စက္နဲ႔မေျပာခ်င္ေျပာခ်င္
ဒီဇိုင္းကာလာအေနအထားနဲ႔ပင္ျဖစ္သည္။
နဲနဲေတာ့ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ေပမဲ့
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ရည္းစားဆိုေတာ့လဲ
အျပစ္ေတာ့မတင္မိခဲ့။ဒီလိုဘဲ စိတ္ထဲက
ႀကိတ္ဆဲရင္း ဖာသိဖာသာေနလိုက္တာပင္။
" ကြၽန္ေတာ္မ႐ွိတုန္း က်ြန္ေတာ့္အခ်စ္ေကာ
အစစအရာရာအဆင္ေျပရဲ႕လား? "
ဆယ္ဟြန္းရဲ႕အင္မတန္သိလိုစြာေမးေလေသာ
ထိုအေမးေၾကာင့္ ခ်န္ေယာလ္ခမ်ာ
စားၿပီးသားေတြဘဲျပန္အန္ထြက္ခ်င္သလိုလို
ခံစားလိုက္ရသည္။တကယ္ဆို သူတို႔
ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ပက္သတ္မႈကိုခ်န္ေယာလ္တို႔
သိထားၿပီး အႏွီႏွစ္ေယာက္၏အခုလို
ခြၽဲပစ္တဲ့အေခၚအေဝၚေတြနဲ႔လဲ ခ်န္ေယာလ္တို႔
ရင္းႏွီးၿပီးသားျဖစ္သည္။သို႔တိုင္ ဒီလို
ခြၽဲပစ္မႈေတြနဲ႔ခ်န္ေယာလ္ဟာ
အသားမက်ေသးသလိုပင္။မဆီမဆိုင္
ဟိုေန႔ကသူ႔အားကိုကိုဟုေခၚသြားေသာ
ဒိုေဂ်ာင္ဆူးေတာင္ေျပးသတိရမိသလို။
