(CHAPTER 1)
-the beginning-
Hay. Ako pala si Nia yun ang tawag nilang lahat sa akin. Palabiro, sweet, lovable, kind, mahinhin pero ... WEIRD. I'm already 14 yrs. old. Madaming dreams and goals, manhid pero may malambot na puso(huh ...?? ang gulo no???)
Noong elementary ako sa Montessori walang kaibigan at all pero friendly kaso i more love to be alone kumbaga. Gusto ko ako lang magisa ang sosolusyon sa problema ko hangang umabot sa point na na-feel ko na i'm totally NONE !!!
Nagkaroon ng party sa school, Grade 5 ako noon, wala akong katabi nor ka-table, kahit kasayaw wala, at higit sa lahat ang masakit walang umiintindi sa akin. Madaming pumuri sa akin nung araw na iyon ngunit siguro dahil sa takot hiya hindi nila ako inintindi, ayun! nag pasya akong lumabas ng party na yun sa gym namin.
(Sa Playground)
Sa swing ako nag pasyang maupo't mag isip. Walang tao at all kasi ako lang lumabas sa gym(siguro, baka). Malungkot syempre, and then i feel something in face fells down, but i nevermind it. I just seat and thinking.
dumilim ang lagit at tila uulan.
at.. hayun! umulan ng malakas hindi ako pwedeng bumalik sa gym dahil sabi ko anjan na ang service ko. hangang may naramdaman akong may pumayong sa akin. Actually, it's not a umbrella it's a COAT !!
sinabi nya na ...
"hey! sumilong na tayo baka mabasa tayo dito ang lakas ng ulan o.."
nakatitig lang ako ni isang salita wala akong nasabi habang tumatakbo kami papuntang pavillion.
"S...alamat ha.."
yung lang ang nasabi ko sa mga oras na iyon.
"Okay lang yun, ako nga pala si Albrein.(tumingin sya sa langit) kung di kita nakita siguro basang basa kana."
nakatitig ako sa maamo niyang muka...
nahalata ko na ... napa pula ng kanyang labi, meron syang fair skin, matangkad ng isang maliit na ruler, makinis ang kanyang muka ngunit ang kinalungkot ko ay ... nahalata kong may kalungkutan syang nadarama pero siguro sa mga oras lang na iyon.
"Oi. ayos ka lang Miss??"
tila natulala ako ngunit ng sya'y nag salita muli nabalik ang aking isip sa pinaguusapan namin.
"ah.... Huh??"
"Sabi ko kung ayos ka lang kasi parang tulala ka dyan kanina pa."
"ah.. Oo naman !!! hehehe."
napatawa na lang ako sa katangahan kong ito.
"Teka hindi pa kita kilala ah.. sinabi ko na yung pangalan ko, eh.. ikaw? anung name mo?"
"Ah...oo nga pala, sorry I didn't mean to---ako nga pala si "Nia" yan na lang tawag mo sakin tutal yan ang tawag sa akin ng iba. nasa 5-Honest ako(star section), ikaw???"
"Ah... okay then Nia, nice to meet you..(he offer his hand to me) I'm a transferee here, I am from Manila in St. Joseph College(popular school ng mga religious family sa Cavite) I am from 6-HOPE(star section)."
"Ah... so....g-graduate ka na??"
"Oo, next year."
"Ah..okay."
then tumunog na ang cellphone ko iniwan ko sandali si Albrein. Kelangan ko ng umuwi kaya medyo na bitin ako sa usapan namin ngunit... hindi lang yun i feel something na I CAN'T EXPLAIN.
umuwi na ako.
sakay ang service ko nag iisip ako.
"Ano kaya yung na-feel ko kanina?? parang nalulungkot?? ay! hindi pwede!!! nagyon ko lang sya nakilala at hindi ko pa nga gaanong nakikilala sya eh.. tapos malulungkot na agad ako?? hayyy!!! ang gulo!!!"
