Nayeon saatlerdir göz yaşlarına hakim olamadan ağlamıştı.
O göz yaşlarını sildikçe gözleri daha çok akıyordu.
Dünyada en sevdiği adamı, Jungkook'unu kaybetmişti o.
Bugün tam bir yıl oluyordu Jungkook öleli.
1 yıldır ayrı kalmıştı sevdiği adamdan.
Jungkook intihar etmişti.
Zor zamanlar geçiriyordu.
Depresyondaydı.
Birgün Nayeon onu banyoda küvette ölü bir halde buldu.
O gün Nayeon için de ölüm günü gibiydi.
Bildiğin ölümü tatmıştı.
O günden sonra hergün Jungkook'a mektup yazdı.
Hiçbir zaman mezarlığına gitmedi.
Eğer gitseydi çok kötü olacağını biliyordu.
Hiç ölmemiş gibi davrandı.
Hergün kendi kendine konuştu.
Bazen eski gittikleri yerlere gitti.
En sonunda artık dayanamadığını fark etmişti.
Jungkook'un yanına gitme zamanı gelmişti.
Meleği onu bekliyordu.
Nayeon, Jungkook'un ona aldığı kırmızı elbiseyi giymişti.
Jungkook kırmızıyı çok severdi.
Eline aldığı kalemi yavaşça kağıtta gezdirmeye başladı.
Bir yandan da gözyaşları kağıda damlıyordu.
'Sevgili Kardeşlerime,
Canım arkadaşım Jeongyeon bu zamana kadar bana destek olduğun için teşekkür ederim.
Herzaman yanımda oldun.
Bana Jungkook öldükten sonra en çok yardım eden sendin.
Sana ne kadar teşekkür etsem az.
Canım kardeşim Jihyo.
Seni ne kadar sevdiğimi anlatmama gerek yok heralde.
Çünkü zamanım kısıtlı.
Tam 00.00 da gidiyorum ben.
O yüzden biraz kısa keseceğim mektubu.
Sana da herşey için teşekkür ederim.
Canım minik kardeşim Momo.
Hep beni güldürmeyi başardığın için sana çokça teşekkür ederim.
Fazla haylaz bir kızsın.
Ben gidiyorum sakın arkamdan ağlama.
Yoksa geceleri odana gelir seni korkuturum kkk.
Neyse.
Hepinize herşey için teşekkür ederim kızlar.
-Daima sizi sevecek olan Nayeon.'
Yavaş yavaş banyoya doğru ilerledi Nayeon.
Eline 3 kutu hap şişesi aldı.
Yatak odasına ilerledi.
Yere serdiği mumlarin ve güllerin arasına oturdu.
Eline hapları döktü ve yavaşça içmeye başladı.
2. şişeyi bitirmişti daha dayanamadı.
Öylece yığıldı kaldı.
Mumların arasında huzur içinde ölecekti.
Ağzından şu sözler döküldü,
'Geliyorum Jungkook... Geliyorum sevgilim.'
