Bacaksız bir veletken
Kıçı kırık oyuncaklarla mutlu olurken
Anne ve babamı eşit severken
Ben hiç evlenmeyeceğim derken
Henüz altıma işerken
Yorganı korkudan göz altıma kadar çekerken
Elektrikler gittiğinde duvarlara değerek odayı bulurken
Henüz umutlarımız varken güzeldim
Ama o zaman büyüktüm
Şimdi ise tırtıl siki kadar bir ömürle gökyüzü kadar hayaller kuruyorum
Umut mu ?
Umut yok
