Yhayie's POV
*Bebe calling...
"Hello?"
(Bebe! May dinner mamaya dito sa bahay. Magready ka na. Sunduin kita after 2 hours. May sasabihin akong importante.)
"Sure. Sige, bye. I love you!"
(I love you.)
*toot* *toot* *toot*
Ano naman kaya yun? -___- Importante? O.o Naligo nako saka nagbihis. Nagpants and blouse nalang ako since sa bahay lang naman nila yung dinner. After 2 hours may bumusina na sa labas kaya pumunta nako to check if siya nga yun.
Pinagbuksan niya ko. Gentleman talaga. :> Sumakay na kami saka umalis. Nagddrive lang siya. Oh-kay. Di ko na matake masyado ang katahimikan. -____-
"Ano ba yung sasabihin mo?"
"Basta. Dun nalang sa bahay."
"Okay."
After 30 minutes nakarating na rin kami. Sinalubong kami ng parents niya.
"Hello po. Goodevening, Tita."
"Hi, iha. Halika pasok ka sa loob. Kumain na kayo."
"Sige po. :)"
So ayun, kumain lang kami. Walang nagsasalita. Weird. Dati pag ganito maingay sila at nagkukwentuhan. Nakakapagtaka. Hinila nalang ako ni Pai saka kami pumunta sa terrace.
Tinitignan lang namin yung stars. Di na rin naman ako nagsalita tutal wala din naman ako alam sabihin. Uminom nalang ako ng juice.
"I'm leaving."
What? Tama ba narinig ko? Ay baka namali lang.
"Ha?"
"Sabi ko I'm leaving. Bukas na ang alis namin."
"What?! You mean. Tuloy yung migration niyo sa Canada?! WTF!"
"Oo."
"Kala ko ba di na tuloy yun?! Daya naman eh!"
"Di ko rin expect. Kanina ko lang din nalaman eh."
"No! Hindi pwede! Di ako papayag!"
Bigla niya akong niyakap. I'm crying. I was shocked. Di pwede 'to! NO! >.<
"Shh. Tahan na. Mahal kita. Babalikan kita."
"Kelan balik niyo?"
"Di ko pa alam. Pero I promise. Babalik ako. Hintayin moko."
"Promises are meant to be broken. Wag mong sabihin. Gawin mo."
"Oo, alam ko. Basta hintayin mo lang ako. Yun lang."
"Yes. I'll wait. Hihintayin kita."
"At pag-uwi ko, sisiguraduhin kong ikakasal na tayo."
"Oo na. Tara na nga pumasok na tayo."
"Sige."
Pagpasok namin sa loob agad nandun sina Tito at Tita.
"Sorry, iha. Di namin agad sinabi sainyo. Di namin alam pano chaka baka lalo lang kayo mahirapan habang lumilipas ang araw."
Nahalata na siguro na sinabi na ni Pai sakin. Obvious bang umiyak ako?
"Okay lang po yun, Tita. Wala na rin naman po akong magagawa." ngumiti nalang ako saka niya ako niyakap.
"Just be strong, okay? Alam kong babalikan ka rin ng anak ko."
"Opo. :)"
After nagkuwentuhan hinila niya ako at sinakay sa car niya. Pumunta kami sa park malapit sa bahay nila bago niya ako hinatid.
