The Encounter {Dutch}

- mangle -

het is een kalme dag bij de rivier, Mangle zat zich te wassen op een zonnig plekje. genietend van de hitte op haar vacht. Ze had het goed, genoeg vis, een goede slaapplek, en het was daar zo rustig dat ze over niets zorgen hoefde te maken. ik heb het geluk dat ik niet bij andere katten woon. dacht ze. ik heb één keer te maken gehad met andere zwerfkatten, en dat was meer dan genoeg. mangle dacht terug aan het gevecht, ze huiverde, dat is iets wat ze nooit meer wilt meemaken.

overal om zich heen hoorde ze geluiden. het gekrijs van de vreemde katten kwamen van alle kanten. wie zijn de katten? dacht Mangle paniekerig. ‘Riley! waar ben je!’ Mangle wou zo snel mogelijk vluchten van deze katten, maar ze ging niet weg zonder haar partner. de katten kwamen steeds meer haar kant op. een afschrikwekkend uitziende kater kwam voor haar te staan. zijn oor was helemaal kapot gescheurd, en miste één oog. ook misten hier en daar grote plukken vacht. achter hem stonden er vier andere katten, allemaal hadden ze littekens van voorgaande gebeurtenissen. zo te zien heeft hij vaak gevochten. dacht ze, wat haar alleen maar angstiger maakte.‘dit gebied is van af nu aan van ons!’ gromde hij. ze deinsde terug. ‘waag het niet om ook maar één stap verder te zetten!’ Mangle’s partner verscheen aan de rand van het bos. ‘Riley!’ Mangle’s hart sprong over van blijdschap  maar dat verdween gelijk weer toen ze zag dat de kater weer voor haar stond. ‘ik kom eraan!’ Riley probeerde Haar te bereiken toen een gespierde kat hem de weg versperde. ‘blijf waar je bent’ zij de poes. Toen hij toch doorliep, haalde de poes haar nagels over zijn flank. Mangle richtte zich op de kater voor zich. ‘denk maar niet dat je hier zo makkelijk vanaf kan komen!’ grauwde ze, en ze legde haar oren plat op haar kop. ‘onee? laat dan eens zien hoe je me tegen wil houden!’ zij de kater minachtend. grommend stortte ze zich op de kater en haalde met een enorme kracht haar nagels diep over zijn keel. dat was het teken. de hel barstte los. overal om haar heen voelde ze klauwen. en beten. ze probeerde in de drukte naar Riley te zoeken. ze zag dat de poes over hem heen gebogen stond en met haar achterpoten zijn buik bewerkte. ‘Nee!’ ze stortte zich op de poes en haalde haar nagels over haar ruggengraat. ze krijste het uit van de pijn, en wrong zichzelf van haar los om te vluchten. Riley achtervolgde haar en gaf haar nog snel een beet. toen de poes weg was besefte mangle ineens dat ze al de hele tijd geen klauwen meer over haar rug voelde. toen ze achterom keek zag ze dat de drie overgebleven katten over het lichaam van de kater, die waarschijnlijk hun leider was, gebogen stonden. de kater lag in een onnatuurlijke houding en om hem heen was geen gras meer te zien, maar bloed. een andere kater keek naar haar op. verdriet was in zijn ogen te zien, maar dat maakte direct plaats voor woede. ‘kijk wat je gedaan hebt!’ riep hij. hij sprong op haar af en nagelde haar vast aan de grond. ‘wat jij gedaan heb is onvergefelijk!’ Riley rende op de kater af. ‘blijf bij haar uit de buurt!’ de kater wenkte iemand bij hun dode leider en de kat liep op Riley af en haalde zijn nagels langzaam en diep over zijn rug. hij schreeuwde het uit van de pijn. ‘stop! laat hem met rust!’ schreeuwde mangle. de kater boog zich voorover. ‘jij doet iemand die dierbaar voor ons is pijn, dan doen wij iemand die dierbaar voor jou is pijn.’ Riley’s geschreeuw zwol aan tot een verstikte kreet. ‘Nee!!!’ Mangle probeerde zich uit alle macht los te wringen uit de greep van de kater. Maar ze wist dat het al te laat was. het bloed van Riley vloeide naar haar toe en ze voelde het aan haar poten kleven. hij keek haar aan met doffe ogen en toen doofde het licht erin.

‘NEE!!!’ Mangle werd wakker met een harde kreet. ‘nee alsjeblieft! spaar hem.’ huilde ze. toen had ze door dat ze wakker was, en haar nachtmerrie voor bij.