Bago ko simulan ang aking tula
Inihahandog ko ito ng lubos sa kanya
Umaasang matanggal ang takot sa dibdib
Ang mga puso niyong, kidlat ang bilis
Bukal sa loob kong mahalin ang tao
Kapag ginagawa ito, mas lalong gumgaan ang aking dugo
Pero tingnan natin kung sino ang panalo
Ang tama ba o maling hindi sigurado
Lunos sa aking isipan nung liban ka
Nililo ng tadhana ang gantimpalang pag-asa
Pag-asang makilala ang isa’t isa ng husto
At ito na nga ang ugat ng pagkamahiyain sa’yo
Sana’y matarok mo ang aking ibig sabihin
Na kailangan natng makilala ang isa’t isa
Tara at sabay nating kainin
Ang katotohanan habang nakatulala sa baybayin
O, babae, sana’y tanggapin mo ako
Dahil ito lang ang kaya kong ibigay sa’yo
Ang mga mata mong kumikislap na bitwin
At ang kutis mong kasimputi ng buhangin
Ang pagkabigkas ng kanyang pangalan na kaysarap sabihin
Ang pagkatanda nito hanggang sa puso naitanim
Kapag nabigkas ng iba, kinikilig ng patago
At pagkalabas, ang iyong tawa ay ginawa ka ng g*g*
Ang pagkatorpe paminsan-minsan ay nakakasira
Kahit ang pagtingin sa’yo ‘di pa magawa
Bakit pa kasi naitanim ko sa puso ko ang hiya
Kung ang palaging resulta naman ay masama
At dahil maidadaan ko lamang ‘to sa papel at panulat,
Hanggang dito na lamang dadalhin ang aking mga binubuhat
Babae, hanggang dalawang saknong lamang ng pagpapaliwanag
Para mas lalong maintindihan ang gawa sa sariling sipag
Hanggang sa dulo ng mundo, MAHAL KITA!
At kasing-init ng araw, MAHAL KITA!
Hanggang maubos ang bato, MAHAL KITA!
Hanggang mapanis ang bahaw, MAHAL KITA!
Sana’y hindi pa magwakas ang istorya ng pag-ibig
Kasi hanggang ngayon ay hindi pa tapos mag-igib
Mag-igib ng katotohanan mula sa kanya
Kailan kaya ang panahong masabi mo sa akin na, “MAHAL KITA!
