We zijn onderweg met de auto naar huis. ''mam.....??'' zeg ik vragend. ''ja lieverd, wat is er?'' zegt ze lief. '' ik denk dat ik het kindje wil houden.'' zeg ik voorzichtig.'' maar lieverd je bent nog zo jong, en je heb geen jeugd meer. je kan nergens meer heen zonder het kind, en je zit met je school.'' zegt ze. ''maar u kan misschien ook wel eens oppassen?'' vraag ik. ''ja natuurlijk wil ik dat doen, maar je moet er wel heel goed over nadenken of je het wel echt wil.'' zegt ze. de rest van de rit naar huis is het stil. als we thuis komen ga ik meteen naar bed, want ik ben heel moe.
4 maanden later
op een morgen word ik wakker en ga ik rechtop in bed zitten, en kijk naar mijn buik. hij begint echt al dik te worden.opeens voel ik iets in mijn buik. ''MAM'' roep ik bang. mijn moeder komt naar boven gerent. '' wat is er lieverd?'' vraagt ze bezorgt. '' ik voel iets in mijn buik.'' zeg ik. '' hoe voelt het dan, een soort steek of....'' ''nee, het is meer of er iemand er in duwt.'' zeg ik bang. '' oh.. lieverd, dat zijn schopjes van je kindje.'' zegt ze blij.'' maar lieverd weet je eigenlijk al of je het kindje houd?'' vraagt ze bezorgt. '' ja mam, ik weet het. door dit weet ik het, ik hou mijn kindje'' zeg ik blij. '' mijn moeder geeft me een knuffel. '' gefeliciteerd lieverd'' zegt ze blij.
als ik 's middags beneden kom zie ik niemand beneden. ''MAM'' roep ik vragend. ''SURPRISE......!!!!!!!'' gillen mij moeder, Fleur en een heleboel vriendinnen van mijn school, ondertussen dat ze achter allemaal dingen vandaan springen. '' ohhh....'' zeg ik alleen maar. ik weet niet wat ik moet zeggen. '' maar waar voor is dit?'' vraag ik. mijn moeder komt naar me toe en legt haar hand op mijn buik,'' voor dit kleine hummeltje'' zegt ze met tranen in haar ogen. '' mijn eerste klein kindje'' zegt ze zacht. veel lang de tijd om zo te blijven staan heb ik niet, want voor ik het weet word ik van alle kanten gefeliciteerd. als we even later allemaal op de bank zitten, komt mijn moeder met bescuits met muisjes aan, roze en blauwe.
''doei Fleur'' zeg ik moe, en geef haar nog een laatste knuffel. '' doe San, en nu lekker uitrusten, doei..'' zegt ze. ik doe je deur dicht en plof op de bank.
'' Sanne word eens wakker, we gaan eten'' zegt mams. '' he wat...?'' ze ik slaperig. '' je hebt wel 3 uur geslapen, ik heb maar een deken over je heen gelegt.'' zegt ze lachend.'' oh sorry, ik was ook zo moe. maar nu gaan we lekker eten.'' zeg ik. '' ik heb speciaal voor jou pizza salami'' zegt ze. '' ohh mam, heerlijk.'' zeg ik blij.
de volgende dag
ik moest van mijn moeder met de bus naar school gaan. We hebben het eerste uur mentorbegelijding. mevr. Janssen zegt:'' we krijgen vandaag een nieuwe leerling in klas. hij heet Lucas.'' klop klop '' kom maar binnen'' zegt mevr. Janssen. ''hallo ik ben Lucas'' zeg de jongen die binnen is gekomen. Fleur en ik zitten naast elkaar achterin. '' wow.... die is echt knap'' fluistert Fleur. ''ja inderdaad'' zeg ik ook fluisterend. ''Lucas jij mag naast Timo zitten'' zegt mevr. Janssen. ''oke iedereen, we gaan door met de les.'' gaat ze veder. en zo hebben we een heel saai uur, maar wel met een leuk uitzicht ;). het uur is afgelopen en nu hebben we een tussen uur. Fleur en ik staan buiten, maar dan ziet Fleur een oud klasgenootje. '' vind je het heel erg als ik even naar haar toe ga?'' vraagt ze. ''nee hoor, ga maar. het geeft niet.'' antwoord ik. als Fleur even weg is komt Lucas op me afgelopen. ik trek snel mijn jurkje recht, en voel of mijn haar nog goed zit. '' hey'' zegt hij. ''ehh... h..hey'' zeg ik stotterend. '' ik ben Sanne'' zeg ik. ''nou mijn naam weet je al'' zegt hij. ''mag ik je nummer?'' vraagt hij dan. ik sta even raar te kijken, maar herstel me dan snel weer. '' eh.. ja natuurlijk'' zeg ik. ''mijn nummer is 06********'' zeg ik. '' oke dankje, ik stuur je wel een smsje dan heb je meteen mijn nummer.'' zegt hij. zo blijven we nog een poosje kletsen tot de bel gaat. als ik naar binnen loop, komt Fleur naar me toe gerent.'' was jij nou echt aan het praten met.....Lucas?'' vraagt ze verbaast. '' ja'' zeg ik of het de normaalste zaak van de wereld is. '' hij heeft me om mijn nummer gevraagt.'' zeg ik. '' jaja.. geloof het zelf'' zeg Fleur. ''ja ik meen het'' zeg ik trots en laat het smsje zien. je rest van de dag heeft hij niks meer gezegt.
Als ik 's middag op de bank zit krijg ik een whatsappje. 'he Sanne, ik ben het Lucas'
''ieeee..... ik heb een whatsappje van Lucas.'' gil ik hard. mijn moeder komt de kamer in gelopen en vraagt wat daar zo bijzonder aan is. '' nou.. hij is super knap.'' roep ik. mijn moeder lacht. dan krijg ik weer een appje. S= sanne L= lucas
L: mag ik je iets raars vragen?
S: ehh.. jahoor
L: ben je zwanger?
S: hoe weet jij dat?
L: dat zie ik aan je buik.
S: ja het klopt.
L: heb je een vriendje dan?
L: ik vind het niet erg hoor.
S: nee, het is niet van een vriendje. maar kweet niet of k het jou wel kan vertellen. want ik ken je pas een dag.
L: je kan me echt vertrouwen. ik zal het egt tegen niemand zeggen.
S: okey dan... als je beloofd dat je het egt tegen niemand zegt, want anders heb je egt een probleem.
en dan verteld ik hem het hele verhaal. ik weet niet waarom ik het hem vertel, maar ik voel dat ik hem kan vertrouwen.
sorry dat het zo lang geduurt heeft, er zullen ook nog wel veel fouten in staan maar ik zal het snel veranderen. en laat asjebliefd even weten wat je er van vond.
