I am wrong

Start

Jen P.O.V

I thought it was like a friend but I am wrong!You push me on your best friend but I like you.I thought you like me too but I am wrong again!
We wanted to be as a pilot but you decided to quit on our dreams. I thought we can fight together but I am wrong!

Lubusan akong nasaktan noong ipagkasundo mo kami ng best friend mo.Naniwala ako sayo na magiging magkasama din tayo pero hinulog mo ko sa isang tulay na may sumalo. Naging kami ng best friend mo kaso umalis ka naman sa tabi ko ng walang paramdam. 5 years akong nag hintay sa pag babalik mo pero nagkamali ako .Sana hindi na lang kita hinintay at sana hindi na lang ako umasa. Nakipag hiwalay ako sa best friend mo noong 2nd anniversary namin dahil pakiramdam ko na AWA lang ang pinaparamdam ko sa kanya . Pagdating mo ay may nobya ka na at malapit ka ng ikasal.Sobra akong nanlumo at nawasak habang kaharap kayo at kausap. Sa tatlong taon na paghihintay ko sayo ay tinapos ko ang pagiging piloto pero ikaw pala ay nakatali na.Inisip ko na baka hindi nga tayo ang itinadhana sa isat isa. 1 week before your wedding, nakipag kita ako sa huling pagkakataon. Gusto kong ipaalam sayo ang nararamdaman ko para wala na akong itinatago sa puso ko at para maging malaya bago ako umalis ng bansang ito.
Naluha ka noong nalaman mo lahat ng gusto kong sabihin.Hindi ko na pinakinggan ang sasabhin mo dahil ayokong marinig na
ikakasal ka na ."Ito na ang huling pagkakataon na magkikita tayo,salamat at naging parte ka ng buhay ko" wika ko.
Umalis na ko nun patungong Europe natanggap ng parents ko ang wedding invitations mo diyan sa pilipinas.

2 Days before your wedding nakita ko sa fb na masaya ka with her,I'm glad na masaya ka at yung parents mo sa kanya.
Sinarili ko ang sakit at kirot ng feelings ko.Gabi-gabi umiiyak ako kaya nagtataka ung mga Co - pilot ko sa umaga kung bakit maga lagi mata ko.

Day of your wedding may flight ako sa pilipinas and you want me to come kahit saglit lang. Pumunta ako nun kahit naka uniform dahil hiniling mo sa mga magulang ko .Habang patungo ako sa simbahan kung saan gaganapin ang kasal niyo para akong sasabog sa sakit. Pinipigilan ko ang maluha dahil nakikita mo ako . Dumating ang bride sa simbahan at doon na ako naiyak.Iniisip ko na sana ako ung babaeng naglalakad sa gitna patungo sayo.

Nakita ko sa mga mata mo kung gaano ka kasaya kaya tinanggap ko na hindi ka talaga para sakin.
Noong reception ay sasaglit lng ako pero pinigilan niya ko umalis.Nag usap tayo hanggang sa nalaman ko na may gusto ka sakin noong umalis ka pero napangunahan ka lamang ng kaba umamin, sapagkat mahal ako ng best friend mo."Thank you for being a good friend jen".
Tumulo na ang luha ko sa harap niya parang gusto ko ng lumuhod at magmakaawa na mahalin pa rin niya ko kahit kasal na siya pero hindi ako selfish ayoko ng guluhin siya.
"Sorry jen!,I'm really sorry.I hope someday you'll find a man who deserves your love."

Niyakap ko siya ng mahigpit at sinabing "Thank you for making me feel relieved .."
Tinignan mo ko sa mga mata
"We can still be friends?" tanong mo
"Yes,

I know that we can't be together and forever ,greg" sabi ko
......

2 years na ang nakalipas.

Sinubukan kong kalimutan ang nararamdaman ko para sayo dahil alam ko na wala ng pag asa. Salamat dahil nakilala ko ang tunay na lalaki para sakin at ito t ang bestfriend mo na husband ko na ngayon.I am happy with my baby boy.

The end