Moving On(A Short Story)

under-construct

Bago po magsimula, gusto ko pong magpasalamat kay GOD dahil sa wakas nai-publish ko na rin toh!! Yeheeyyy!! Then,sa mga taong magbabasa nito..thank you,thank you,thank you talaga!! And di-decate to for her kasi siya ang main character nitong story,sana mabasa niya pa rin ito even if nabasa na niya ito sa notebook ko.hehehe!! Madami po akong binago dito.

So sana i-vote niyo po at comment-comment din dyan pag may time!!

                                    

Moving On

Bea’s Point Of View

Ang hirap palang mag-move-on kung di talaga nagging kayo,diba? Yung tipong na love at first sight ka sa kanya then pakiramdam mo LOVE na talaga yun from the very start. Minahal mo siya mula pagkabata hanggang sa lumaki kayo, yung buhay mo parang nag-eexist lang sa kanya. He is your inspiration na nakakapagbibigay na ngiti sa lahat. Pero yung inspirasyon mo bang iyon ay dahilan din kung bakit ka nasasaktan ngayon?? Yung parang wala ng saysay ang buhay mo? Iyong minahal mo siya simula’t sapul pa pero malalaman mo lang pala na meron na siyang mahal na iba?? Ouch!! Ang sakit,diba??

And also,believe the fact,na hindi talaga naging kayo EVERSINCE!

Nasasabi ko lahat ng ito not because this is based from my experiences about love or watching romance movies..its because this the feelings of my bestfriend..Ang Bestfriend kong madaldal pero may sense ang maga sinasabi.Ang Bestfriend kong tinuturing ko nang kapatid sa buhay ko ant ang Bestfriend kong LOYAL..

Loyal bakit??   It’s because simula’t sapul pa lang loyal na siyang magmahal sa lalaking inakala niyang DESTINY niya..

I am Bea,only bestfriend ni Alliah..3rd year High Schoo.The only narrator/author of this story

BACK TO 2ND YAER HIGH SCHOOL MEMORIES (School’s Foundation Day)

ALLIAH’S Pont Of View

“Pumila lang po ng maayos.Wag pong sumingit dahil lahat naman po ay makakapasok din” sabi ng aking MAN OF MY DREAMS na si Troy Chavez.He is the SSG President so nakatoka sa kanya ang line ng mga students sa labas.7:45 pa lang ng umaga,mamaya pa ang pasukan 8:00 kasi bub uksan ang gate para sa ika-50TH Anniversary na school namin.

“Miss,pumila ka po ng maayos” sabay lapit sa akin ni Troy. Nag-ha-hypervintelate na naman ang puso ko paano ba naman kasi,pabango pa lang niya ang naaamoy ko eh nagwawala na sa rib cage ang puso ko paano ba naman kong lalapit pa siya sa akin.

“Miss?Miss? ” ginalaw-galaw pa niya ang kamay niya sa harap ko.I can’t believe this!!kinakausap niya ako for real!! I’m gonna die!! Tititigan ko na lang sana siya until my last breath here in the earth nang----------- ijkhsguerhbnivuodsyhofebvnbkajw!!!!!

“Sino bang walang hiya ang bumatok sakin ng napakalakas na yun?!” sigaw  ko sa kanilang lahat.Hinihimas ko pa ang batok kong nasaktan ng todo-todo.Nang Makita ko kung sino yun,pinilit kong ngitian siya,,ang angas ko kanina biglang natunaw..Anyare?? Pero imbes na ngiti ang maibigay ko sa kanya eh,nagging ngiwi…

“Naku! Pasensiya ka na sa bespren ko SSG Pres. Ha?May problem kasi yan sa family niya so nakatulala siya sa kawalan.Sige po,i-co-comfort ko lang po ang bespren ko” at hinigit niya agad ang kamay ko.Papunta sa abandonadong gusali..xD!!Jowk lang.Malayo lang ng ilang meter sa school.