"I miss youuuuuuuuu!" Sabay higa ko sa aking honey bunchy bed ^_^ sooo pagod na me e.
Matawagan na nga si Manong. To inform na nakauwi na ako.
AT! NGA PALA! SI JOEY KO! Katext ko lang siya kanina nung hindi pa nangyayari ung ugh. Nvm. -_-
Ayoko ng isipin pa un. Kakalimutan ko na lang. Kunwari walang nangyari. TAMA! Ganun na lang. PERIOD. NO ERASE. PADLOCK SUSI.
*KAPA SA BULSA*
Wala. Aa, baka nasa bag.
*KAPA SA BAG*
Wala din.
*HANAP. HANAP.* Andyan lang un. Hanuvah, hanapin mo ng mabuti.
*HANAP*
"Wala talaga. Omo, san?" Hindi. Hindi. Nandito lang un phone.
Nilabas ko lahat ang laman ng bag ko.
*HANAP*
*HANAP* Nandito lang un.
Shiz. Wala talaga.
Nawawala ang aking precious phone. Huhuhu. Kabibigay lang ni Mom un e! Huhuhu. Isipin mong mabuti kung san mo naiwan! Huhuhu.
*ISIP*
*ISIP*
*TING!* Baka naiwan ko sa bus?
TAMA! Baka dun nga!
I dial my number sa landline.
*KRIIIIIIIIIING!*
*KRIIIIIIIIIING!*
Phew, buti nagriring.
*KRIIIIIIIIIING!*
*KRIIIIIIIIIING!*
*KRIIIIIIIIIING!*
*KRIIIIIIIIIING!*
"Hello?" Wait. Wait. Familiar na boses. Sobrang familiar.
SI ANTUKIN!
"BAKIT NASAYO ANG PHONE KO?!"
"Haha. Ganyan na pala bumati ang mga babae. Chillax."
"WALA KANG PAKE! BAKIT NASAYO YAN?!"
"Haha. Aba malay ko. Narinig ko kasi sa bag ko na may tumutunog, sayo pala." Pano naman nangyari un? Tss. At bat sa kanya pa?! Nakakaasar! >________<
"Balik mo na yan sa akin." I said calmly.
I heard him chuckle. Iba pakiramdam ko parang pagt'tripan ako nito. Sana hindi. Kahit ngayon lang.
"IF YOU CAN FIND ME."
Hanuuuuudaw?
PROCESSING: 1%, 2% masyadong mabagal, 100%, COMPLETE!
"AN----"
*TOOT*
*TOOT*
*TOOT*
*TOOT*
ABA'T BINABAAN AKO! You're so mean Antukin!
Tinawagan ko ulit.
"The number you have dialled is not available at this time, please try your call later."
"Aish!"
ABAAAAA! ANG SAMAAAAAA! Inoff niya ung phone ko! Humanda ka sa akin! Hahanapin kita! Grr.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Tinawagan ko na si Manong, through landline, to inform na nakauwi na ako. Mabuti daw at nakauwi ako ng ligtas at medyo bumubuti na din daw ang pakiramdam ni Manang, thanks God.
Natawagan ko na din si Joey. Buti na lang memorize ko number niya. (Duh. Malamang boyfriend mo. Hellooo.) Whtvr!
Ugh. Pano ko makukuha ng phone ko dun sa hukbulang Antukin na un?! Nakakaasar talaga siya!
*ISIP*
*ISIP*
*ISIP*
Teka medyo na papadalas ata ang pag-iisip ko a? (Isipin mo na lang kung pano!)
*ISIP*
*ISIP*
*TING!* SUPER BRIGHT IDEA!
Nakauniform din pala ung mokong na un.
Color green ang pants.
Parang familiar.
Hmm.
Ah! Tama!
Sa Grisham High!
Ang Grisham Highay isang private school na pang mga mayayaman. Sossy ni Antukin a! Ang problema... EXCLUSIVE LANG UN PARA SA MGA BOYS. Pano ako makakapasok dun?!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
"Buti na lang po at magkalapit ang size ko sa inyo." Sabi ko dun sa kapitbahay namin.
"Oo nga e. Para san ba yan?"
"Ah eh." Takte Jana. Mag-isip ka ng magandang rason.
"Para po sa play na gaganapin sa classroom."
"Ah. Sige. Bahala ka na diyan a." Yey. Mukhang convinced.
"Okay po. Ayy, wait po. Pwede din po bang hiramin ung I.D.? Para po mukhang real. Hehe."
"Ganun? Oh eto. Ibalik mo na lang pagkatapos nung play niyo."
"Salamat poooo!"
"No prob. Gabing-gabi na oh. Wala ka bang mga assignments?"
"Ayy, oo nga pala! Naku, buti na lang at pinaalala niyo. Byeeee po. Thanks po dito."
*SWOOSH* At tuluyan na akong lumisan, nosebleed, sa kanilang house.
Ano bang ginawa ko dun?
Dati kasi siyang student ng Grisham High kaya I decided to borrow his school uniform para makuha ko dun sa baliw na un ung phone ko. >_<
Joke ko lang ung play thinggy. Sarreh po, sinungaling.
Alam niyo naman ung dahilan di ba? Kung bakit ako nagsinungaling.
Aish. May assignment pa pala ako. >_<
