Operation: Graduate (Searching Jayvee Santiago)

Prologue

I was staring at it... the cemented floor in the middle of four buildings around it. Watching all of the students pacing back in fort, watching them happily doing the things they love. While here was I, nalulugmok at hindi na alam kung ano ang gagawin sa sarili.

Nakakainggit.

And at the moment there's only one question playing in my mind.

Gaano kasarap mag sky diving pabagsak sa sementadong lupa?

Kasi sawang sawa na ako sa buhay eh, sawang sawa na ako sa pressure ng magulang ko, sawang sawa na akong mareject ng mga tinuring kong kaibigan, sawang sawa na akong maging mapag isa sa mundong walang alam kundi ang saktan ako.

I'm currently standing at the edge of the rooftop of the senior high school building. My mind's in the midde of argument, whether to jump or just continue doing shits in life and survive.

Since every building here in Altheious University has seven storeys, no one could ever hear my sobs, my little fucking rants and complains in life. And most importantly no one will ever see me crying in pain.

My legs feel numb, at to be honest hindi na ako natatakot sa kung anuman ang pwedeng mangyari sa akin sa mga sandaling ito.

I just wanna rest from every fucking pain.

"Tatalon ka? Masakit yan." Someone from my right side said, nilingon ko ito at saka mabilis napapunas ng luhang kanina pa tumutulo.

He's wearing a school uniform just like mine, and a mouth mask, nakapamulsa ang parehong kamay niya habang nakatingin sa sahig na tinititigan ko kanina. Tinatangay ang blonde at malambot niyang buhok dahil sa lakas ng hangin dito sa rooftop.

Perfect jawline was traced in his mask, may kapayatan ang katawan nito, ang matangos niyang ilong, kayumangi ang balat niya based on his neck up to his face natatakpan ang katawan niya ng long sleeves na uniform, sa loob nito ay white polo at black necktie.

Now I'm distracted.

"Sino ka? Bawal ang estudyante dito." Halos mangatal ang labi ko.

"Sabi ng hindi mukhang estudyante dito." Sarcasm screams in his statement, I can't help but to roll my eyes. Hindi na ako nagsalita ulit.

"Alam mo, napakaganda ng buhay para sayangin mo lang. Kung titingin ka sa bigger picture ng lahat ng nangyayari sa buhay natin, kasi every side ng frame puro positive lang ang makikita mo. Naiwan ka lang talaga sa gitna na puro negative." mahabang litanya pa ng lalake.

It took a seconds for me to get what he's saying. So he's putting a literal picture as an example. I scoffed.

"S-sinong may sabing sasayangin ko buhay ko?"

"Sino ring baliw ang iiyak sa gilid ng rooftop habang nakatingin sa baba? Tapos ang dami dami mong sinasabi kanina kung gaano mo na kagustong mamatay. Malamang kahit sinong manunuod sa ganong scenario iisipin na magpapakamatay ka." dire-diretso ulit na sabi nito na parang balewala lang sa kaniya ang napanuod

Mas lalo akong naiinggit sa kumpyansa niya sa sarili and the way he delivered every words he say. Parang napakadali sa kaniya kahit na hindi niya pa kilala ang taong kausap niya. How I wanted to curse myself for not being able to speak clearly lalo na kapag sa isang stranger, madalas nangangatal pa.

"I may not know you personally, pero wag mong gagawin ang kung anumang nasa isip mo ngayon, o kani-kanina lang." this time, lumingon na siya sa akin. "Wag mong tapusin ang buhay mo sa iilang problema lang. Hindi mo alam may ibang tao pang may mas mabigat na problema but keeps on looking for the brighter side of everything."

Natahimik ako.

"Anyway, mukhang di ka naman pamilyar sa mukha ko, ako nga pala si Jayvee Santiago." Kinindatan niya ako then jumped backwards sa floor ng rooftop.

Sinundan ko siya ng tingin. He's effin' weird.

He pointed his finger directly on my face and say, "I'm expecting to see you here tomorrow."