unique

-1-

Öncelikle selam,ilk defa bir şey yazmaya kalkıyorum ve nasıl olacağına dağir hiçbir fikrim yok,yanlışlarım olucaktır mutlaka,bu yüzden pek takmayın lütfen,neyse iyi okumalar,pofuduk şekerlerim!!❤

Merhaba ben Aynur,

Annemler bu ismi sanırım nur yüzlü olmam için koymuş,fakat ben tam tersine yüzü asık dolaşan birisiyim

Gözlerim ela ve birine baktığımda fena falan da olmuyorlar.

Herneyse,bugün yeni okulumun ilk günü,ha bu arada unuttum değil mi?

17 yaşındayım,bu arada 2 hafta sonra doğum günüm.

Bunak müdüremiz tarafından okuldan atıldım,fakat bu umrumda değil,zaten orada pek anlaşabildiğim insanlar yoktu.

İlk günüm olmasına rağmen heyecanlı olduğum söylenemezdi.

Uyandığımda biraz duvarla bakıştım ve kalktım.

Bahçeye çıkıp güllerimi suladım,onlar hayatımın bir parçasıydılar,güller benim için önemliydi,yağmur yağdığında nadir güneş açar ya,gökküşağı denen olağan üstü şey ortaya çıkar,güllerin yeri de bende öyleydi,sabah sabah okulu olan birine göre bu kadar rahat olmam cidden garip sanırım :')

Herneyse,okul üniformamı giydiğim gibi aşağıya indim,kahvaltı etmeden çıkacaktım,fakat annemin ısrarıyla sofraya oturdum ve yeni okuluma gitmek için otobüs durağına gittim,zaten o kadar uzak değildi.

Bari bu okulumda anlaşabileceğim insanlarla karşılaşabileyim diye düşünüyordum yolda yürürken.

Otobüse bindim,fakat otobüs kartımı bastığımda geçersiz olduğunu söylüyordu,ikinciye deneyecektim ki,yeni okulumdaki üniformayı giyen bir çocuk benim için de kartını bastı,yüzüne baktığımda ne kadar tatlı olduğunu gördüm ve belirgin çene hatları vardı,belki de iyi anlaşabileceğim biridir diye düşündüm.

Ona teşekkür edip bir koltuğa oturdum,zaten otobüs dolu olduğu için sadece bir boş yer vardı.O ise ayakta gidecekti.

Tam otobüs şöförü otobüsü çalıştıracaktı ki bir teyze koşa koşa kapıdan tutunup içeriye girdi,epey yaşlıydı,yerimi ona verip bende ayakta gitmek zorunda kaldım.Bu benim için sorun değildi.

Yol boyunca o çocuğun yanıbaşında gittim,ara sıra otobüs fren yapınca düşmemem için beni tutuyordu ve bende teşekkürlerimi esirgemiyordum,ne bileyim teşekkür edesim geliyordu.

Belki dışarıdan umursamaz ve kibirli biri olarak görünüyorumdur,bilmiyorum.

Otobüs okulun önünde durunca indik ve o bana yeni öğrenci olup,olmadığımı sordu,bana yardım edip,okulu gezdireceğini söyledi.İyi birisi gibiydi.

Müdür'ün yanına gitmem gerektiğini söyleyip benimle odaya kadar geldi.

Odadan çıktığımda beni koridorda beklediğini farkettim.

"Beni beklemek zorunda değildin."

"Ama bekledim değil mi?"

"Teşekkür ederim."

"Hadi sana okulu gezdireyim."

"Aslında,gerek yok."

"Peki,kendimi tanıtayım o zaman,ben Onur,17 yaşındayım,kitap okumayı severim ve bir kız kardeşim var"

"Hmm"

"Sen kendini tanıtmayacak mısın?"

"Aynur."

"Ha?"

"İsmim diyorum,Aynur"

"Bu kadar mı?"

"Başka ne bilmek istiyorsun?"

"Peki,kendini tanıtmak zorunda değilsin,sanırım seni rahatsız ediyorum?"

"Hayır,sadece kendimden bahsetmeyi pek sevmem ama madem bu kadar ıdrar ettin.17 yaşındayım,hayat boğunca sahilde yürümeyi seviyorum,böyle.."

"Demek 17 yaşındasın,umarım aynı sınıftayızdır Aynur,ha bu arada hangi sınıftasın bakmadın mı?"

"11-a"

"Bu benim sınıfım,aynı sınıftayız :)"

"Peki,umarım anlaşırız,bu arada tanıştığımıza memnun oldum Onur."

"Şimdi farkettim de ikimizin isminde de 'Nur' geçiyor"

"Ah,evet öyle"

"İsminin anlamını biliyor musun?"

"Sanırım,hayır."

"Ay ışığı anlamına geldiğini biliyorum,güzel değil mi?"

"Hah,öyle mi?Sağol."

"Neyse,gitmem gerek,sınıfın yerini biliyorsundur."

Aslında bilmiyordum ama tek başına da bulabilirdim ve derse girme zili daha çalmamıştı.

Koridorda biraz gezindikten sonra sýnýfý buldum ve içeriye girdim,herkesin gözü üzerimdeydi,fakat bu umurumda deðildi,tam nereye oturacaðýmý düþünürken Onur yanýnýn boþ olduðunu söyleyip yanýna oturabileceðimi söyledi ve bende aynen onun dediði gibi yapýp yanýna oturdum,fakat hala herkesin gözü üzerimizdeydi...

Sýnýfa bir hoca girdi,Onur onun sýnýf hocamýz olduðunu söyledi ve ilk dersimiz matematikti,ben hiç sevmem.

Hoca beni yanýna çaðýrdý ve kendimi tanýtmamý istedi,sadece ismimi söyleyip yerime oturdum,herkesin bakýþlarý "Bu kadar mý?" dermiþçesine bana bakýyorlardý ve bende "Bu kadar" deyip kafamý sýraya gömdüm,dediðim gibi matematikten nefret ederdim.

Bir süre sonra üzerimde bir çift göz hissettim,Onur da kafasýný sýraya yaslamýþ bana bakýyordu "Ne?" dedim,sinirli bir þekilde.

"Hiç,ne kadar güzel olduðunu bir kez daha kanýtlamýþ oldun,uyurken bile güzelsin" dedi.

"Yalakalýðý keser misin?Hem uyumuyordum ben."

"Tamam" dedi ve baþýný kaldýrýp saate baktý,dersin bitmesine daha 10 dakika vardý ve ikimizde sýkýlmýþa benziyorduk.

Ondan,bana sýnýftakileri tanýtmasýný istedim ve o da hepsini birer birer gösterip,onlar hakkýnda bir þeyler zýrvaladý.

Zaten hiçbiri tekin tiplere benzemiyorlardý.

Aslýnda Onur da öyle görünüyordu,fakat þimdiye kadar anlaþmýþtýk.

Ders bitti ve ben kantine gitmek için yerimden kalktým,koridorda sýnýftaki bir kýz ve arkadaþlarý yolumu kesip,bana Onur'dan uzak durmamý söylediler,neymiþ iþte Onur onunmuþ vs. vs

Onları takmayıp yoluma devam ettim,açıkçası doğruyu söylemem gerekirse kantinin tam olarak nerede bulunduğunu bilmiyordum.

1. kata indim ve kantinin nerede olduğuna bakındım,fakat kantin yerina bambaşka şeyler görmüştüm...