"ဝါး...ေက်ာင္းႀကီးက အႀကီးႀကီးပဲ"
ဘူဆန္ကေန ဆုိလ္ကို ေက်ာင္းလာတတ္တဲ့ ဆယ္ဟြန္းအဖို႔ မိမိေ႐ွ႕တြင္ ထီးထီးႀကီးတည္႐ွိေနတဲ့ေက်ာင္းႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္။
Hoddie အပြႀကီးက လက္ဖ်ားေလးေတြထိဖံုးေနၿပီး ေဘာင္းဘီ ပြပြႀကီး ဝတ္ထားတာေၾကာင့္ မသိတဲ့သူဆုိ ဆယ္ဟြန္းကုိ ဝကစ္ေလးဟု ထင္သြားႏုိင္သည္။
ထို႔အျပင္ ဆံပင္ေတြကိုပါ အေက်ေကာက္ ေကာက္ထားတာမုိ႔ မ်က္နာက ေဖာင္းေနေသး၏။
ထို ခပ္တံုးတံုးေက်ာင္သားတစ္ဦးက ေက်ာင္းေ႐ွ႕မွရပ္ၿပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနတာမုိ႔ လူေတြက ကြပ္ၾကည့္ ကြပ္ၾကည့္ႏွင့္။
ဆယ္ဟြန္းလဲ ခုမွ ကိုယ့္အေျခအေနကို ကိုယ္တုိင္ သတိထားမိကာ ကိုယ့္စာသင္ခန္း႐ွာဖို႔ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
တကယ္ဆုိ ဂ်ံဳအင္သာ သူႏွင့္အတူ ပါလာမည္ဆုိလ်ွင္ ႐ွာစရာလိုမည္မဟုတ္။
သူက ဆုိလ္းမွာ ေက်ာင္းတတ္ေနတာၾကာၿပီကို။
တူတူသြားၾကမယ္ စီစဥ္ခဲ့ေပမဲ့...
ဒီေန႔မွ သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ ခ်ိန္းထားတာမုိ႔ ဆယ္ဟြန္းကို တစ္ေယာက္ထဲ လႊတ္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အဲ့ေတာ့ ခု ဆယ္ဟြန္းက ေက်ာင္းအႀကီးႀကီးမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ရျပ္ီေပါ့၊
ဆယ္ဟြန္း အသက္ျပင္းျပင္း ႐ွဴလိုက္ရင္း...
"ဟူး...စ္.....ဖိုက္တင္း "
ဆယ္ဟြန္းအဖို႔ ေက်ာင္းအႀကီးႀကီး အတြင္း မိမိ အတန္းကို လိုက္႐ွာရသည္မွာ သဲထဲ အပ္႐ွာရတာမွ လြယ္တယ္ဟု ေတြးမိေစသည္။
ထိုေ့ၾကာင့္ အနားမွာ႐ွိတဲ့သူကို ေမးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။
"အကို နည္းနည္းေလာက္ ကူညီပါ့လားဗ်"
ေနာက္ေက်ာပဲ ျမင္ရလို႔ တစ္ေယာက္ထဲ ထင္လိုက္ေပမဲ့ ထိုလူရင္ခြင္ထဲက မိန္းကေလး တစ္ေယာက္႐ွိေန၏။
"အာ...အေႏွာက္အယွက္ ေပးမိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ် "
ေကာင္ေလးကေတာ့ ဆယ္ဟြန္းကို ျမင္တာႏွင့္ ျပံဳးျပေပမဲ့ ေကာင္မေလးကေတာ့ မဲ့ရြဲ႔ေနသည္။
သူတုိ႔ကို အေႏွာက္အယွက္ ေပးတဲ့ ဆယ္ဟြန္းကို အနားက ထြက္သြားေစခ်င္ပံု။
