Fearless (Ara Galang and Thomas Torres~One Shot)

Ever since Bang and I broke up, I haven't thought about love. I don't plan to fall in love. I promised myself not to, not until I'm ready but I wasn't able to keep this promise because he showed up in my life again.

"Vic!", I heard some guy said my name. His voice sounded familiar but I decided to ignore it thinking he may not be referring to me.

"Ara!", he shouted my name louder than his voice before causing everyone to look back at  him.

"Not now mister. I'm already late for my business meeting", I whispered acting like he could hear what I just said.

"Hey Ara!", okay... That's it. I can't take this anymore. It's irritating me already. First, I overslept while doing my presentation for this business meeting I never even wanted to attend but my parents insisted me to and then my car broke down in the middle of traffic. Now there's this guy, who keeps on calling my name. Can't he see that I'm in a hurry?!?

"Ugh!", I groaned in frustration. I need to calm myself down before I do anything I might regret. Hmmm.

"Finally! Nahabol din kita.", the guy said in his conyo-ish tone. Parang kilala ko na kung sino 'to. May nalalaman pa siyang palagay lagay ng kamay sa balikat ko?!

I turn around to face him. Siya nga. Kainis at nakangiti pa siya sa akin ngayon. Hmmph!

"Hi!", he said while scratching the back of his head. Yung totoo, kelan pa siya ganito kumilos??? Parang nahihiya eh. The last time I checked, hindi naman siya mahiyain. Hindi nga siya nahiya sa ginawa niya sa akin eh.

"What do you need?", I asked him blankly. Walang hiya talaga siya. Pinatigil niya lang ako para mag-hi at magpacute kahit cute na naman siya. Gaaaah! What did I just say!?

"Grabe Vic. Grumaduate lang tayo naging Inglisera ka na. Hahaha.", he said laughing. Nakuha niya pang magbiro. Bwiset ka forever Torres! Bwiset!

"Ano bang kelangan mo? Di mo ba nakitang nagmamadali ako? Late na ako sa meeting ko.", sinabi ko habang iniirapan siya.

"Whoa there. Ang taray mo na rin. Iaabot ko lang kasi 'tong envelope mo. Naiwan mo dun sa taxi. Buti na lang napansin ko si kuya driver tinatawag ka.", sagot niya habang inaabot ang envelope sa akin.

I checked my things na dala ko. Pahiya ako bigla. Naiwan ko nga yung envelope. Katangahan naman Victonara. Katangahan. Kaarte di  kasing dapat may hard copy pa eh.

"Ah. Haha. Salamat.", bulong ko habang nakatingin sa baba kong inaabot ang envelope.

Hindi na siya nagsalita kaya tumalikod na lang ako para maglakad ulit.  Papalapit na ako sa elevator nang marinig ko na naman ang boses niya.

"Thank you lang, walang libre?!", I smiled at what he said. Di pa rin siya nagbabago. Cute pa rin. Palabiro. Alam na alam niya pa rin hanggang ngayon kung paano ako mapapangiti.

Nangiti na lang ako habang inaalala ang nangyari kaninang umaga. Mukha na nga akong tanga, syet. After 7 years din kasi bago kami magkita muli at eto ako ngayon hinihintay siya sa isang coffee shop na madalas din naming puntahan dati. I texted him na rin kasi na ititreat ko na lang siya kung free siya ng 5 pm onwards. He said yes na naman.

I looked at my phone and started browsing my camera roll. Di naman kasi ako mahilig magdelete ng photos kaya lahat ng pictures namin nakasave pa rin sa sd card ko. Natatawa na lang ako habang inaalala lahat ng memories ko noong college.