Neighbor | ƚαҽƙσσƙ

💦 Prolog 💦

Pov Taehyung

— Tae! — Usłyszałem za sobą rodosny krzyk Jimina więc odwróciłem głowę w jego stronę z pytającym spojrzeniem.

— Co się stało, że tak krzyczysz? — Zapytałem patrząc na niego jak na największego debila. Za to blondyn nie przejął się zbytnio moim dziwnym wzrokiem i uradowany usiadł obok mnie na białej, wygodnej kanapie wtulając się w mój bok.

— Wiesz, że będziesz miał nowego sąsiada? — Ze zdziwieniem spojrzałem  w oczy mojego przyjaciela szukając w nich nie wiem, może kłamstwa? Jednak nic takiego nie znalazłem więc zdezorientowany i w pewnym stopniu zdenerwowany wstałem gwałtownie z kanapy zaczynając panikować.

— Jak to? Przecież nie mamy żadnych wolnych pokoji w tym nędznym bloku! — Krzyknąłem nie mogąc uwierzyć w to, co się dzieje. Nie potrzebuję nowego sąsiada, ci, których teraz mam są mili, łagodni z nimi jest dobrze... W pewnym stopniu.

A jak przywloką mi tutaj jakiegoś psychola, pijaka albo prostytutkę?

Zakręciło mi się w głowie na samą myśl o takich ludziach mieszkajacych obok mnie.

— Otóż nie drogi przyjacielu. — Wtrącił się Jimin ciągnąc mnie na kanapę, żebym ponownie na niej usiadł. — Babcia Helenka poszła się jebać. Znaleźli ją w kuchni nieprzytomną ze spalonym piekarnikiem. W sumie.. I tak jej nie lubiłem. — Wzruszył romionami zabierając ze stołu czekoladowe ciasteczka. Nie zdziwiło mnie jego zdanie, sąsiadka, która miaszkała zaraz naprzeciwko mnie miała ponad 90 lat, a skubana nadal dychała, już miałem jej powoli dość.

Piekła dziwne ciasta, w dodatku kiedyś chciała mnie otruć swoim kompocikiem z suszu.

— Też jej nie lubiłem. — Mruknąłem pod nosem spoglądając na jedzącego ciasteczka Jimina.

— Kiedy się wprowadzi?

— Jutro.

— O której?

— Pojęcia nie mam. Pewnie gdzieś po południu.

Westchnąłem również zabierając ze stoliku kilka ciasteczek. Trzeba będzie kupić ciasto i jakoś powitać nowego przybysza - na co w ogóle nie miałem ochoty.

— Nie miałeś czasami się odchudzać?

— Zamknij ryj.