მაფია(დასრულებულია)

"10"the end

მე:თუ ომი გინდა მიიღებ ომს
ვუთხარი და სასაუბრო კავშირი გავწყვიტე.მაშინვე ჩემი ბანდის წევრებს მივუბრუნდი და ვკითხე
მე:მზად ხართ ომისთვის?
თუნდაც ამით ყველა მოკვდეთ?
ყველა:თანახმა ვართ ომი იწყებაა
ერთხმად დაიყვირეს
მე:მაშინ მოემზადეთ ამ საღამოს ღმერთი გადაწყვეტს ვინ გადარჩება და ვინ არა
ამის თქმისთანავე ყველამ დაიწყო მომზადება ამ ბრძოლაში დედაც და ჯეიმსიც ჩაერთო.ზოგი თოფებს ამარაგებდა,ზოგიც ტყვიებს და ზოგი დანას ლესავდა.
&***********
ჩიხში მისულებს ჩემდა გასაკვირად დრეიგონის ბანდა დაგვხვდა.
ყველა ადგილებზე დარჩა მხოლოდ მე წავედი დრეიგონისკენ და თოფი მოვამზადე
დრეიგონი:შენც კარგად იცი რომ ამ ომისგან თავის დასაღწევად ცოლად უნდა გამომყვე.
მე:ცდები დრეიგონ ეს ომი გარდაუვალი იქნება თუ არ დამნებდები და მაგ ბანდას არვდაშლი
დრეიგონი:მაგას ვერ ეღირსები
მე:მართლაა
დრეიგონი:ცეცხლი გახსრნით
თქვა თუ არა ეგრევ ატყდა თოფეცის გასროლის ხმა
ჩვენ არ შევჩერევულვართ დიდხან ვიბრძიდით და ბევრიც დავკარგეთ მაგრამ ამით ეს ომი არ მთავრდებოდა.უეცრად გაისმა გამაყრუებელი ხმა ეს დინამიტი იყო რომელიც იქ აფეთქდა სადაც დედა იდგა.სემდეგვკი ისევ გაგრძელდა თოფების სროლის ხმა ამ დროს დედა დავკარგე.ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ თითქოს დამიმონეს.ადგილზე გავიყინე დედაჩემის უსულო გვამის დანახვისას.დედაჩემი სისხლის გუბეში იწვა ეს საშინელება იყო.რამოდენიმე წუთში ისე გავარდა თოფის გამაყრუებელი ხმა რომელმაც გვერდი ამიარა და ჩემს უკან მყოფს მოხვდა.ეს დრეიგონია მიერ ნასროლი ტყვია იყო.შეშინებილმა
უკან მივიხდე და დავინახე ნამჯუნი რომელსაც ტყვია მოხვდა და სისხლისგან იცლებოდა.ეგრევე მასთან ჩავიმუხლე და ტირილი დავიწყე თან მაგრად ვაჯანჯღარებდი(თუ რაღაც ესეთი ქვია მაგრამ ზუსტად არ ვიცი)
მე:ოღონდ ეს არა......
ოღონ ეს არა..გთხოვ ნამჯუნ ადექი.გთხოვ
ნამჯუნი:მა..პპა..ტტიეე
რომმ ვერრრ დაგიცავვი...გთხოვ მააპაატტიე
მე:არ გთხოვ არა...გთხოვ არ მიმატოვო...მე შენ მეჭირდები..უშენიდ ვერ ვიცოცხლებ გთხოვ არ დამტოვო...
თვალები არ დახუჭო...გთხოც არ მიმატოვო გთხოვ უშებოდ ვერ გავძლებ
ნამჯუნი:მააპპატიე
თქვა და ეგრევე თვალები დახუჭა.ამის დანახვისას კი ცუდად გავხდი და ცრემლებმაც იმატა
მე:არაა ნამჯუნ თავალები გაახილე გთხოვ გთხოვ არ დამტოვო გთხოვ არ მიმატოვო,შენ ხომ დამპირდი არა შენ ხომ დამპირდი რომ არ მიმატოვებდი ხომ დამპირდი რო ერთად დავბერდებოდით.ხომ დამპირდი.გეკითხები ხომ დამპირდი.ახლავე ადექი ერთად წავიდეთ აქედან.გთხოვ ადექი ერთად დავამთავროტ ეს ომი
ვყვიროდი,ვტიროდი და ის არ იღვიცებდა ის არ დგებოდა ხელებს ხულმკერდზე ვურტყამდი და გამწარებული ვტიროდი.თვალებში ვერ ვიხედებოდი ცრემლების გამო.ჩემს ირგვლივ კი ისევ ომი ბძვინვარენდა. მე კი ავდექი და თავლებზე ხელი მოვისევი ცრემლები მოვიშორე,ნამჯუნის თოფსა და ჩემს თოფს ხელი დავავლე და დრეიგონისკენ წავედი ისე ვესროდი არც კი ვუმიზნებდი.გამწარებულმა დრეიგონს ათი ტყვია ვაგემე შემდეგ კი თაემსს ვესროდი.მათი მოკვლის შრმდეგ კი სხვებსაც დავერიე.სამი ტყვია მეც მომხვად.ორი მხარზე ხოლო ერთი კი ფეხზე.ბოლოს ისევ გაისმა საბოლოო ხმა.თოფუდან ისევ გამოვარა ტყვია.მაგრამ ეს არ იყო ჩემი თოფიდან გამოსული არც ჩემი ხალხის თოგიდან გამოსული....ეს იყო დრეიგონი ბანდის უკანასკნელი წევრის თოფისგან გამომავალი ტყვია რომელიც მე მომხვდა და მოდი ასე ვთწვათ მიცელი გამიხვრიტა.უგონოდ ძირს დავეცი ერთადერთი რაც დავინახე ჯექსონი იყო რომელიც აცრემლილი სახით ჩემთან მოვიდა და ჩემს გაღვიცებას ჩრდილობდა.ერთადერთი რაზეც ვფიქრობდი კი იყო ნამჯუნი და დედა ისინი ჩემს თვალწინ მოკვნენ.დედა ჩემს თვალწინ ააფეთქეს.ნამჯუნს კი ჩემს თვალწინ გაუხვრიტეს გული.
ვხედავდი ჯექსონს რომელიც ყველაფერს აკეთებდა ჩემს გადასარჩენად, მე კი ვფიქრობდი მორჩა ამდენი ტანჯვა გამიშვი ძმაო.გამიშვი ძამიკო რომ ჩემს ნამჯუნთან და დედაჩემთან ერთდა წავიდე მიქვეყნად იქნებ იქ მაინც ვიყო ბედნიერი.იქნებ იქ მაინც ვიცხოვრო მშვიდად.ამ ფიქრებში მყოფს კი უეცრად თვალთ ჩამიბნელდა.
###$/^&&*?((((((
როდესაც გავიღვიძე დავინახე მამა რომელსც ჩემს ხელზე ჰქობდა ქელი დადებული და ნამტირალევს ჩასძინებოდა.მივხვდი რომ ისევ ცოცხალი ვარ და არ მოვკვდარვარ.ასევე გამახსენადა დედა და ნამჯუნი.გამახსენდა მათი უსულო სხეულები რომლებიც სუსხლით იყო შეღებილი.უეცრად კარების ძამ გავიგე და დავინახე ჰობი და ჯექსონი.
ჯექსონი&ჰობი:გაიღვიძა
გახარებულებმა შესძახეს და გადამეხვიეს რითაც მამა გააღვიძეს.მამას კი ჩემი დანახვისას სახეზე ღიმილი აერტყად ისიც გდანეხივია
ერთადერთი რაც ვთქვი იყო
მე:ნამჯუნი და დედა
მათ კი სევდა ეგრევე გმდაეტყო
ჰობი:იუგე ისინი..
ლაპარაკი ჰობიმ დაიწყო
და ჯექსონმა გააგრძელა
ჯექსონი:ისინი სამი დღის უკან გავასვენეთ ისევე როგორც ყველა მკვადირი.
ჰობი:ვწუხვარ იუგე ძალიან ვწუხავრ
მე ვტიროდი ისინი კი მეხვეოდნენ და ჩემს დაწყანრებას ცრდილობდნენ.ორი დღე გავიდა და ფეხზე ადგომა დავიწყე და იმ ფაქტსაც შევეგუე რომ ისინი ცოცხალნი არ იყვნენ.ერთხელ როდესაც სამძმსარეულოში ჩავედი საჭმლის სუნი მეცა რამაც ცუდად გამხადა და ეგრევე საპირფარეშოში გავიქეცი და ვაღებინე მაგრამ ამას ყურადღება არ მივაქციე.შუადღეს კი გული წამივუდა და რომ გავიღვიძე დავინახე ექიმი,ჰობი,ჯექდინი და სელენა რომლებიც გაბრწყინებული სახეებით მიყურებდნენ.სწორედ მაშინ გავიგე რომ ორსულად ვიყავი.მე მუცლით ნამჯუუნის ბავშბს ვატარებდი რაც მაბედნიერებდა.
ათი თვის შემდეგ
დაიბადა ჩემი გოგონა რომელსაც ლისა დავარქვი უს ისეთი საყვარელია რომ ნამჯუუნს მაგონებს გაღინების დროს მასაც ეჩხვლიტება ლოყები ისე როგორც ნამჯუუნს მართალია პუტკუნა დაბსაყვარელია მაგრამ ლოყები მაინც ეჩხვლიტება რაც მაბედნიერებს.
თოთხმეტი წლის შემდეგ
მე:.........და შემდეგ შენ დაიბადე და შენ გამიხალისე ცხოვრება ჩემო ანგელოზო.
ალისა:ანუ თამამად შემიძლია ვთქვა რომ მამა და ბები ნამდვილი გმირები არია
მე:ხო ძვირფასოვ ისინი ნამდვილი გმირები არიან .
ტკბილი სიზმრები ჩემო პრინცესავ.
ალისა:ამდლობა და შენც ასევე დედა..დედა
მე:გისმენ ძვირფასო
ალისა:შეიძლება ჩემი თემა შევასრულო და მოვყვე ის რაც შეენ?
მე:კი ძვირფასოვ შეგიძლია.და დაიმახსოვრე მაფიის წეცრად ყოფნა სამარცხვინო არ არის დამიჯერე ეს ადამიანის პირველი წესია რასაც ზოგი აღწევს ზოგი კიდე ვერა
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
დ.ა.ს.ა.ს.რ.უ.ლ.ი
იმედი მაქვს მოგეწონათ.მადლობა ვნიც კითხულობდა,აკომენატრებდა და ასევე ავოუთებდა ჩემს ფიქს
გთხოვთ თქვენი აზრი ამ ფიქტან დაკავშირებიდ დაწეროთ კომენტარებში და ასევე შეგიძლიათ დამისვათ კითხვა ამ ფიქის შესახებ.რადგან ვიცი რომ რამოდენე ადგილი თქვენთვის გაუგებარი იყო