D-princes blood

Een reis naar vergetenheid

Verder werd er niet veel meer gepraat, ik werd het podium afgetrokken en werd in een kleine ruimte met donker grijze muren gezet. Later kwamen al mijn dwergjes afscheid nemen. Allemaal een kus op hun bolle hoofdje een paar traantjes wegpinken en toen werden ze mijn cel uitgesleurd. En ik zat daar maar wetend dat ik zou sterven en zou worden vervangen door een holyshitgram. Zelfs toen ik in de trein zat had ik geen tijd om de plek te bewonderen al moet is zeggen. Het was er best mooi, maar terwijl ik me in die luxe begeefde, waren er daar in mijn districten die niks hadden, ze leefde op straat. Niet eerlijk. Ik kwam mijn kamer binnen en begon me allereerst uit te pakken. Er was een muur met een soort bediening. Ik klikte op een knop en een prent van een bloemenweide scheen zich af op de muur, ik klikte en zat toen aan het water bij veel natuur, zo klikte en klikte ik voort en dan stopte ik. Een klein houten hutje was nu op de muur gereflecteerd. Ik moest snikken: mijn dwergjes! Ik werd aan tafel geroepen en we aten zo'n 15 gangen menu. Ik at alleen mee met de eerste portie gewoon voor wat energie. Want een overvloed van eten in een keer naar binnen zeulen terwijl er hongerlijdende dwergen bestaan?! Nee. Ik begaf me naar mijn kamer en wou juist even me snel uitkleden en in het bad springen. En toen kwam de prins de kamer binnen hij begon te lachen en zei:" Woow juist iets te vroeg." Euh excuseer? Kan ik hem een mep verkopen?(De volgende woorden zijn niet bestemd voor alle kinderen onder de 16 zing een leuk liedje terwijl je deze woorden opleest) ******** ** *** ** ****!!!!!!!! Ik liep naar hem toe en gaf hem een klap in zijn gezicht. Pas in de arena? Nah!!! Hij keek me aan en vroeg:"kunnen we dat van vroeger achter ons laten? We kennen hier niemand en moeten samen ze vermoorden." Stomverbaasd keek ik hem aan en zei:" jij denkt echt dat ik zo stom ben om een klootzak direct te vergeven omdat we samen in een arena worden gestopt?! Luister als je met mij wilt werken ben je na de eerste tien seconden al dood, en ik weet al door wie!" Ik duwde hem de deur uit en zakte uit vermoeidheid tegen de deur naar beneden, trok m'n knieën bij me en legde mijn gezicht ertussen. 'Nog even en ik sterf '