"I am very sorry to tell you Ms. Heartofa, but you are DYING.."
The sentence that keeps on echoing in my mind.
I'm dying.
I'm dying.
I'm dying.
I'm not even prepared by the news! Tell me, joke lang yun diba?
Pero hinde eh. :(
I have this kind of rare illness na two unfortunate family members palang ang nakakakuha.. One is my Lolo and the other is me.
Yes. Kami palang..
Hindi ako makapaniwala na ako pa ang mamalasing makamana nitong sakit na to. Pwede namang iba!
Sorry for the thought. Pero masisisi niyo ba ako?
Sabi ng doktor, traydor ang sakit na to.. Anytime pwede daw mag-trigger ang sakit ko. At kapag nangyari yun. Bilang na ang araw ko..
Should this news be a burden to me?
Should I be pessimistic? Optimistic?
Sabi pa, kapag nakalagpas ako ng 100 days, congratulations to me.. Dahil less than a month lang daw ang nagtatagal sa sakit ko once na mag-trigger ito.. Pinaka maswerte na daw ang umaabot ng 2 months.
Sa narinig kong yon, I made a choice already..
Uunti untiin ako ng sakit na to. Hindi mahahalata sa akin na mamamatay na ko. Eto ang benifit ng sakit na to! Mukha pa rin akong malakas..
Since birth meron na ko nito, pero hindi daw to agad-agad umaatake. Pero kapag nagtrigger na, doon na magsisimula ang kalbaryo ko...
Which is now.
And the decision I made?
Of course, I've decided to live.
Ipapakita ko na ako ang pinaka unang taong nagkasakit nito ang magsusurvive.
------------------------------------------
Waaa!! This is my super duper first time! Achuchu. Masyado kasi ako naiinspired ng mga magaganda kong wattpad friends na sina Ate @ZeeTaylor & Ate @blueberrymilkshake ganda's! :))
and siyempre si ate @rerushi_watabe!! ^0^
Dedicated sa kanilang tatlo itoooo, kaso isa lang nalalagay dun sa taas ehh so ala muna kong ilalagay xDD
suggestion naman po kung itutuloy ko or hindi. Thank you guys! *0*
