Zincir

-1

Zorla arka arkaya ziline basılan kapıya lanet okudum,o kapı onu bana geri getirmeyecekti.Ağlamaktan 2 haftadır yerde yatan bedenimi oynatamaz haldeydim.Ellerimin üstü morarmıştı.Gözümün önüne geliyordu silüeti,bana yazdığı şarkılar şiirler..2 hafta yerden asla kalkmamıştım,arada bir şarkılarını açıp geri yatıyordum yere.Dünya,insanlar sadece gürültü kirliliğiydi.Kulaklarım onun sesinden sonra,sadece müzik dinleyebilecek kadar hassastı.Kollarım iyice incelmişti ve güçsüzdüm çok,zorla kaldırdım kendimi.Bacaklarım zangır zangır titrerken,kapıyı geriye doğru çektim.İçeriye hızla adım atan Halil'i görünce ufak şok geçirsem de izlemeye gücüm yetmeden yere oturdum.Duvarda asılı olan gelinliği dolu gözlerimle izledim.Yakasında asılı olan papatya çiçeğini gördüğümde hıçkırıklarımı durduramadım.Duvardaki fotoğraflarımıza,ülke ülke gezdiğimiz fotoğraflarımıza baktım.Gülerken,deliler gibi gülerken çektiğimiz fotoğraflar.Kafamı önüme eydim.Vücudum elektrik çarpmışçasına titriyordu.Gözyaşlarım içinde boğulurken kulaklarımda patlayan ses ile irkildim.

Halil kapıyı sertçe kapatıp yanıma oturunca gözlerimi ona çevirdim,"Gitsene" diye bağırdığımda başımı tutup boynuna bastırdı.Halil ile aramızda 14 yaş vardı neredeyse.Hikayemiz aslında burda başlıyordu.İmkansızlıkları birlikte aşmayı başaramamıştık.Üstümde sadece bol bir tişört ve iç çamaşırım vardı."Bitti bu masal değil mi Halil,neredeydin koskoca 2 hafta boyunca ben ayağa bile kalkamazken neredeydin söylesene!"

Parmaklarını dudaklarıma bastırdı,gözünden düşen bir damla gözyaşı yanağıma düştü ve beni kucağına aldı.Banyonun kapısını ayağı ile itti ve duşun ılık ayarına getirip önce kendi oturdu ve sonra da beni kucağında suya soktu.Zar zor açıyordum gözlerimi.Bacaklarımı kendime çekip Halil'in göğsüne yatırdım kafamı."Bize izin vermediler,Halil'im vermediler bize izin,yaşamamıza,aşkımızı yaşamamıza izin vermediler." Nefret ettim o an,herşeyden.

Ömrümü değiştiren adam...sırf aramızdaki yaş farkı yüzünden hayatımızı karartmışlardı.Beni koskoca 2 hafta evleneceğimiz günün boklanmasından sonra bırakıp gitmişti,belki de annesi götürmüştü onu zorla.

Bizim aşkımız,ne ergen aşklardandı ne de öyle olgun aşklardandı.Çok farklıydı.Birbirimizi tamamlıyorduk,ve biz buna aşıktık.

Ruhlarımızın birleşimini,oluşturduğumuz parçaları seviyorduk.Anılar ve düğün günümüz aklıma geldikçe hıçkırıklarım çoğalıyordu.Ve Halil suçunu bildiği için tek kelime edemiyordu.Ben kabul etmiştim,ailemin bana yapacaklarını bile bile kabullenmiştim sevgimizi.Yarı ıslak saçlarımı koklayıp öpüyordu,dudaklarından ara ara "özür dilerim sevgilim" cümlesi düşüyordu.Elimi güçlükle kaldırıp elini tuttum ve avucunun içini öptüm,boynuma sürttüğü dudakları beynimde dolaşan saçma düşünceleri toz etmeye yetiyordu."Zeynep'im" dediğinde ağlamam şiddetlendi.Suyu kapatıp beni kucağında kaldırdı ve yorgun gözlerimin içine baktı.

Dudaklarını ısırdı,sanki söylemek istedikleri ikimizin de omuzlarına fazlasıyla ağırlık bindiriyordu.

Mavi gözlerim,onun kahverengi gözleriyle buluştuğunda 2 hafta önce yaşanan şeyler siliniyordu hep.Islak tişörtlerimizi çıkarttı.Halil de yorgundu.Sonuçta ailesi ve diğer insanlar düğün günümüzde benim hamile olduğumu öğrenip bebeğin düşmesi için beni zorla merdivenlerden itmişlerdi.Son hatırladığım şey,Halil'in annesinin hastanede sözleri ve eve gelip beni salonun ortasında yerde kalmama sebep olmasıydı.Söylediği şeyler çok ağırdı,genç bir ruhun kaldıramayacağı şeylerdi.

~HALİL'İN ANNESİNİN SÖZLERİNDEN KESİT~

"Oğlumun hayatına böylece onun gözünü boyayıp,parasına konmak hayatını alt üst etmek ve ondan gayrimeşru çocuk peydahlamak o kadar kolay değil sen oğlumu sahipsiz mi sandın?.Halil seni hiç istemedi,aranızdaki yaş farkı da açık ara ortadaydı.Karnındaki çocuk da kimden olduğu belli olmayan bir veletti.Artık Halil'in hayatında olmayacaksın.Halil'de seni unutacak istanbul'lu.Oğlumu senden kurtaracağım.Oğlumun kariyerini mahvedecektin şerefsiz seni.Müzik hayatı sonra erecekti oğlumun,sırf senin gibi bir şırpıntı yüzünden"

~devam edecek~