101 Memories

The Beginning

I started my day again. Paano ko ba kakalimutan ang lahat ang hirap naman kasi. Ang daming naiwan na memories, gusto ko na sanang ibaon lahat. Pero paano lahat ng detalye ata saulo ko pa. I never stop believing na one day babalik ang lahat. Yung pag dilat ko he still with me, sinasabi yung salitang "I love you" ng paulit ulit. Yung tipong nag papasaya ng mundo. Teka sobra na ata ako. Oo nga pala SOBRA ako kaya nga ito mag isa ako. Di ako nag KULANG kasi sobra ako. Never kong pag kakaila yung pag kakamali ko kahit pwede pang ibalik yung dati I still choose the same situation na pinili ko dahil kung hindi ko yun ginawa saan ako pupulutin ngayun. Siguro yung mga memories na yun it just from my past. Makakalimutan ko naman siguro yun. Sana may paraan pa. Sana may pag kakataon pa kasi ang sakit sakit na. Then I realized something, hindi na pala talaga.

"Hoy bruh! Ano na tulaley forever? Hoy Miracle Samaria Cliffton ha! Kausapin mo ko."

Yeah I forgot I have a one and only friend she is Ezra Janella Riczon. She is the best and the worst friend I ever had.

"Im listening okay?"  Kahit hindi naman talaga.

" Oh yeah? Tell me what is my problem if you sure you're listening? " Naka pamewang na sabi ni bruha.

" Okay I quit! What's the problem?" I said

"Sam seriously? What's bothering you?" With an arte face

"Nothing don't mind it" Ano ba kasi yun.

" Ayoko tinamad na ako. Let's go nalang sa labas ng school kain tayo. Medyo matagal din yung vacant natin. It useless to stay in this school. Ano mag papa contest ako ng pinaka matagal na tulala ganun?" Daming sinasabi ayaw nalang mag yaya.

"Okay fine lead the way!" I said before ako sumunod sa nilalakaran niya.

I used to be a loner. Ayoko ng may kasama but Ez always say na hindi maganda yun paano pag may nangyari saakin wala akong pwedeng hingan ng tuloy or what. But hindi yun iniisip ko kapag kasi mag isa ako feeling ko ang daming pumapasok na magaganda sa isip ko, na rerelax yung utak ko. Parang feeling ko natakasan ko na yung mga problema ko sa mundo.

"Sam tara na! Go lights na, bakit ba tulala ka na naman?" Iritableng sabi niya.

Iniisip ko lang paano kung mawala na ako sa mundo para hindi ko na maramdam tong sakit na to, baka sakaling makalimutan ko na lahat ng memories na iniwan niya saakin. Feeling ko kasi anytime bibigay na ako, feeling ko sasabog na ako sa sakit nitong puso ko.

"SAM!!!!!!!!!!!!!!" Ez say before everything went black.

Please read this. Totally blown you up! See you sa next chapter.