101 Memories

The Amnesia

Ezra' Pov

I run past as I could nung nakita ko si Sam na tumalsik nung na hit siya ng car. I cannot even imagined na mangyayari to. I burst into cry habang tinatakbo ko yung katawan ng kaibigan ko. Ang hirap tignan kasi puro blood halos ng naka palibot sakanya, even mga tao. May mga nanghihingi ng tuloy, yung iba naman naki tingin lang. I'am totally shock na gusto ko na mahimatay din sa sobrang takot. Nilapitan ko agad siya at paulit ulit na ginigising pero walang nangyayari. Siguro na buhayan nalang ako ng may lumapit saakin para sabihin na kailangan na dalhin si Sam sa hospital. I immediately response at sumama agad ako.

"Excuse me paano po yung driver na kotse naka bangga sa kaibigan ko? Baka umalis yun kuya!"

"Miss let the police handle that. For now ang first priority natin ang safety ng kaibigan mo. Stay calm everything will be alright."

Bakit ba kasi kailangan mangyari to? Ano ba kasalanan ng kaibigan ko. She still suffering sa heartbreak nila ni Seth now this? Ano bang masamang ginawa ng kaibigan ko? Nag mahal lang naman siya. Kahit di naman niya sabihin alam ko na she stii undergo with pain in the past kahit na 1 year na silang break. She still have the list ng memories nila ni Seth. I already say sakanya na wag na siyang umasa na babalik si Seth sakanya dahil lang she kept all the memories. But ang makulit na Sam, ayaw ako pakinggan.

Now this look at her right now, She's bleeding like hell. Nag aagaw buhay siya pero she still look happy. Why Sam? did you really like this? Ang mamatay bakit? Hindi ka umalis nung nakita mo yung car bakit naka ngiti ka parin kahit alam mong sasagasaan kana? I never saw fear kahit onti nung nasa middle siya ng road. Ano bang gusto mong mangyari Sam.

"Miss andito na tayo sa hospital dadalhin na namin yung kaibigan mo sa emergency room mag hintay ka nalang sa waiting area for the result and findings." He said

"Okay....." I said

Sumunod ako sa sinabi ng Nurse, I waited for 4hrs. Wala pa akong kain and still hindi ko parin na babalita sa parents ni Sam ang nangyari diko alam ang sasabihin. Siguro after nalang niya ma-test sa emergency room. Hindi ko alam kung paano ko papaliwanag sa parents niya ang nangyari. I lost words to say na something worst happened to their baby girl. Hindi ko kayang makita si Tita Mary na malungkot. Sam is an only child kaya ang layo niya sa mga tao sanay siyang mag isa. Nag bago lang yun nung dumating ako sa buhay niya.

"Excuse me? Miss are you related to the patient?" Doctor say

"Yes Doc kaibigan niya po ako." I said

"Okay can you call her mom or any relatives. I have serious finding on her. " He said

"Yeah of course Doc" I said

After that I immediately call her mom. Im still shaken of my gosh, how i will say this to her parents.

"Hello Tita..."

"Yes Iha what's wrong?"

" Tita kasi si Sam nasa hospital ngayun... The doctor said kailangan kayo dito."

"Okay sige I'll go wait me in a minutes."

After that I hang the phone. It getting worst okay! Natatakot na ako, ano kayang nangyari. In a minute Tita arrived in the hospital and the Doctor say shocks us all.

"May Amnesia po ang anak niyo.  Im sorry for that ma'am nag cause ito ng malaking damage sa ulo niya sa sobrang lakas ng impact nung car sakanya. But she is stable for now. We still looking for some findings and do some test and even treatments para mas lalong ma padali ang pag rerecover niya."

"Doc ano po ang Amnesia ito po ba yung loss memory? Temporary lang po ito or for good na?" I said

"Actually Amnesia is a deficit in memory caused by brain damage or disease. Amnesia can also be caused temporarily by the use of various sedatives and hypnotic drugs. The memory can be either wholly or partially lost due to the extent of damage that was caused. But something can happen to the patient while experiencing Amnesia.

"What!? what do you mean doc na meron pang pwedeng mangyari?" Her mom said

"Amnesia is a form of memory loss. Some people with amnesia have difficulty forming new memories. Others can't recall facts or past experiences. People with amnesia usually retain knowledge of their own identity, as well as motor skills. But pwede naman niyang ma regain ulit ang memory niya kahit little by little kailangan niyo lang siya dalhin sa lugar kung saan maalala niya lahat ng memories niya simula pag ka bata hanggang ngayun." Doc said.

"Okay thank you Doc"

"It's alright if you have any question don't hesitate to call me. I will do my best to answer that." Doc say

After namin mag paalam kay Doc at malaman ang result kay Sam agad kami pumunta sa room niya. She still sleeping but now she totally fine wala na yung dugo sa buong katawan niya. Tinitigan ko siya ngayun may oxygen siya at ang daming aparato ang nakalagay sakanya. Gusto kong maluha. Sam why are do this to us, pinag alala mo kami alam mo ba yun.

"Anong nangyari Ezra? Paanong umabot kayo sa situation na to?" Tita say

"Tita I didn't know po talaga, ang bilis ng pangyayari patawid na kami kanina para kumain ni Sam sa isang fastfood but Sam she still standing in the middle of the road smiling while waiting the car to bumb her. It's too late na para makatabok ako tita. I'm sorry this is all my fault tita Im sorry." I said while crying.

"It's okay Ezra just stay calm okay? Everything will be alright we just have to pray." Tita say

Ito talaga gusto ko kay tita. She still positive kahit na ang worst na ng situation namin ngayun, she still smiling like Sam. Ang dami nilang similarities.

"Tita alam na po ba ito ni Tito Christ?" I said

"Hindi pa ayoko siya biglain kasi nasa work siya ngayun ang hirap ma-istorbo mamaya nalang siguro pag hinanap na ako."

"Okay I understand po tita. Kumain na po ba kayo tita?"

" Yes iha ikaw? Dapat ikaw itong nag papahinga saatin. I know you been through a lot, mahirap sa situation mo to kasi ikaw mismo ang naka kita. Mag pahinga ka muna sa inyo I call you kung may update na sa kalagayan ni Sam. Thankyou iha for staying, for looking for Sam I'm still glad na nakilala niyo ang isa't isa.

"Dont mind it tita. Im also glad that I met Sam. Sige po uuwi muna ako tita." I said.

Before I leave the room pinuntahan ko si Sam sa bed niya I sat beside her bed and hinawakan ko kamay niya. Tinignan ko siya ng maigi at paulit ulit akong mag papasalamat sa Diyos na ligtas parin siya kahit may Amnesia siya. Sam if you hearing me right now. Mag pa galing ka okay! Wag mo ko kakalimutan ha? Kalimutan mo na siya. Siya lang wag kami okay. I love you alam mo yan ikaw yung favorite kong friend walang kalimutan. Dont you dare to forget me and dont you dare to break your promise na di mo ako hahayaan mag isa. Nag pinky promise ka saakin  tumaparin mo yun.

After I said that nag paalam ulit ako kay tita at lumabas sa kwarto na namumugto ang mata. Sam please, lumaban ka wag mo kami kakalimutan, gumising kana.

Okay end of Chapter 2 please read this story I promise is worth it😉