You and Me

Y. A. M: 02

: hidden kindness

I went straightly at home after work, I was really exhausted today a lot of interviews has been done but did not chose even one of them. Some are kind of shy which is not needed on the industry I'm in, how can they achieve their dreams if they don't have the exact confidence at isa pa walang modo kung makipag chismisan ang ibang nag a-aply pati narin yung mga staffs kanina kaya di kona napigilan ang sarili kundi paalisin sila sa trabaho.

"Hi Manang Tes, magandang gabi kumain kana?" pilit na ngiting ipinakita niya sa may edad na (head sa katulong) niya at nag-alaga simula pagkabata kahit sa pagpanaw ng mga magulang niya tumayo naring ikalawang Ina niya ito.

"Hindi pa hinihintay kasi kitang makauwi dito sa bahay anak, Lia" sagot naman ni Manang Tes.

"Bakit naman po?! Manang naman sabi ko diba sayo na kumain kana ng una kapag ako'y hindi maagang makakarating at yung kalusugan niyo po? Nag-aalala lang naman po ako ayaw kung pati ikaw mawala saakin na ikaw nalang ang natitira kong pamilya" bahid ang labis na pag-aalala ni Amelia sa mukha

"Sabi ko nga diba kakain na tayo, hehe" Napangiti nalang si Manang Tes dahil kahit anong pilit ng alaga niyang itago ang pagkamabuti nito lalabas at lalabas parin ito. Hindi man direkta ngunit nananatili ito sa puso niya. Kailangan lang talaga niyang maging malakas sa pananaw ng iba para hindi siya maliitin at malayang ipagpatuloy ang nasimulan ng mga magulang niya.

"Ikaw talaga Manang" nakangiti narin kahit pagod sa trabaho si Amelia

Kaya sila'y kumain na at di kalaonan ay pumasok narin si Amelia sa sariling silid at nagpahinga narin, bagong araw nanaman bukas ang masisira.

-----------------------------------------------------------
A. N:
Paalala short story lang mo ito kaya madaling makikilala ang mga karakter sa kuwentong ito. Enjoy reading 😊💯