-Ay sana bir şey söyleyeceğim .
-Söyle Güneş.
-Daha önce bana kimse sürpriz birşey hazırlamamıştı.Ben hep ufak şeylerle mutlu oldum.Mesela arkadaşım kağıda isimlerimizin ilk harflerini yazardı onuda bana hediye ederdi.İsimlerimizin ilk harfini gördüğümde bütün dünyalar benim olurdu.
-Güneş bende sana birşey söyleyeceğim.
-Söyle Ay.
-Babam koca bir holdinge sahip olabilir, çok zengin olabiliriz.Biz uzaktan bakınca çok mutlu duruyoruz diymi?
-Evet.Herzaman sizin gibi olmak isterdim.
-Ama biz uzaktan durduğu gibi değiliz.Benim annem ben 5 yaşındayken öldü.Ben annemin öldüğünden habersiz onun yanında tam yarım saat durdum annem uyuyor zannettim ama öyle değildi annem ölmüştü.Daha sonra babam geldi annemi o,o halde görünce yıkıldı.Babamın o bağırışını hiçi unutmam.
-Ne dedi ki?
-Handeeee diye bağırışını.Benimki çocuk aklı babama sordum baba neden ağlıyorsun.Babam gözleri dolu bir şekilde annen uzaklara meleklerin yanına gitti dedi.Ama ben annemin gitmesini istemiyorum dedim.Babam ise oğlum annen artık bir süper kahraman oldu.Bir süper kahramanın oğluna ağlamak yakışmaz, süper kahramanlar asla yılmaz dedi.Ertesi gün annemin cenazesi defnedildi.Ama ben hiç ağlamadım.Polisler bana baktılar o kadın senin neyin oluyor dediler.Annem dedim.Annen öldüğü için hiç mi üzülmedin dediler.Benim annem meleklerin yanında ölmedi benim annem.Hem biliyomusunuz,annem artık süper kahramanlar gibi oldu süper kahramanlar asla yılmaz ve ağlamaz.Bir süper kahramanın oğluda asla ağlamaz dedim.
-Ay bundan sonra biz birbirimize yardımcı olalım zor anlarda birbirimize kenetlenelim anlaştık mı?
-Anlaştık Güneş anlaştık.
Arkadaşlar Ay ve Güneş in yaşadıkları gerçekten zor şeyler,Ama onlar birbirlerine kenetlenmeyi öğrenmişler ve asla unutmamaya söz vermişler...
Gelecek bölümde görüşürüz canlarım.
