Extremely Important

Deel 4

Pov Dao Ming Si

Ik ben inmiddels in de gym les aan het basketballen met mijn team. "Hier." Hoor ik een paar team leden zeggen, maar ze stonden allemaal verdedigd door de tegenstander. Ik rende daarom zelf met de bal naar de basket en gooide hem erin. Yes, weer een punt voor team rood. Ik hoorde een groep meiden langs de kant juichen. "Kom op, Si." Hoorde ik Zhen schreeuwen langs de kant. "Jullie kunnen winnen." Weer pak ik de bal en maak een doelpunt.

Pov Zhang Kyana

Ik liep inmiddels over de sportvelden. "Hey, Kyana kom eens." Hoorde ik een meisje roepen. Ik keek om me heen en zag iemand staan die waarschijnlijk ook in het laatste jaar zit. Ze had een paars shirt aan en lange zwarte haren. Ik liep naar haar toe. "Kyana kijk." Ze wees naar Si. "Dat is de jongen die ik al een tijdje leuk vind. Ik wil dat je ons filmt als ik dit drankje geef." Zei ze en gaf mij haar mobiel. "O-oke?" Zei ik aarzelend. Ik weet niet of dit een goed idee is, na al dat gedoe met Si.

Pov Dao Ming Si

Het staat nu 2-6 voor team rood. Ik zag in mijn ooghoek dat Kyana langs de kant stond met Zhen stond. Zhen stond tegen haar te praten terwijl Kyana mijn kant op keek. Ik weet niet wat er aan de hand was, waarschijnlijk hadden ze het over mij. Plotseling zag ik dat Zhen haar telefoon aan Kyana gaf en ze mijn kant op liep. Kyana had de telefoon op mij en Zhen gericht. Ik vond dit te ver gaan. "Wacht even." Zeg ik tegen de andere spelers en ik loop richting de meiden langs de kant. "Hier, deze is voor jou."Zei Zhen en gaf me een flesje met drinken. Ik negeerde haar en liep rechtstreeks naar Kyana. "Film je mij?"Vraag ik terwijl ik een beetje lach. Ik zag dat ze ervan schrok en ik begin te lachen.

Pov Zhang Kyana

Ze liep naar hem toe en ik begon met filmen. Volgens mij had Si het door en stopte met spelen. "Hier, deze ik voor jou." Zei het meisje en gaf hem het drinken. Si negeerde haar compleet en liep mijn kant op. "Film je mij?"Vroeg hij met een klein lachje. "W-wie filmt jou?" Vroeg ik en keek om me heen. Si pakte de telefoon uit mijn handen en liep ermee weg. "Hé, geef me mijn telefoon terug." Zei het meisje. "Doei." Zei Si terwijl hij met de telefoon zwaaide. Wat een arrogante groene schoenendrager. Dacht ik bij mezelf en liep naar mijn fiets.

//Time skip//

"Kyana!" Hoorde ik mijn moeder vanuit de keuken schreeuwen. Ik was zoals gewoonlijk de theorie van voedingsstoffen aan het leren. Volgende week hebben we daar een overhoring voor, dus ik moet er goed voor oefenen. "Een klant heeft 8 dingen besteld, wil je die misschien langs brengen?" Vroeg ze. "Ja hoor." Zeg ik en leg mijn pen neer. De bestelling stond al klaar en ik deed mijn jas en schoenen aan. "Hier is het adres." Zegt ze terwijl ze me een briefje gaf. "Doe voorzichtig en schiet een beetje op, want anders wordt het koud." Ik zei haar gedag en stapte op mijn fiets. 

Het was een stukje fietsen, Ik stopte en keek nog een keer op het briefje die mijn moeder me gegeven heeft. 'Halftime Café' stond erop. Ik keek om me heen en zag een man staan. "Pardon, meneer. Waar is het Halftime Café?" Vroeg ik aan de man. Hij keek van mijn mobiel op en wees dat ik rechtdoor moest. "Bedankt." Zei ik en stapte weer op mijn fiets. Het Halftime Café stond om de hoek. Ik parkeerde mijn fiets in de fietsenstalling die eraan grensde. Het gebouw zag er erg oud en verlaten uit. Ik pakte de tassen en liep naar boven. Toen ik boven aangekomen was, was het daar helemaal leeg. Het zag er niet uit als een café, maar als een ver;aten gebouw. Hier en daar stonden ladders en tonnen waar olie in zit. De verf die op de muren zit, bladderde weg/ Het rook er erg muffig en er vloog allemaal stof rond. Ik keek om me heen om enig leven te vinden in deze kamer. Ik zag iemand op een oude bank zitten. Hij kam me vaag bekend voor. Hij zat met zijn rug mijn kant op, dus kon mij niet zien. "Meneer, hier is uw bestelling." Zeg ik tegen hem. de jongen keek om en ik zag dat het Dao Ming Si is. "Jij?" Zeg ik terwijl ik mijn woede weer naar boven voel komen. "Jij hebt eten besteld?" Vraag ik. Ik hoor hem lachen. "Ja." Zegt hij. " Ben je niet blij... dat ik je familie steun?" Zei hij terwijl hij voor zich uit staarde. Ik zuchtte. "Hier zijn je 20 maaltijden. Eet smakelijk." Zei ik nogal geïrriteerd en wou weglopen. "Stop." Zei Si met een kille stem. Ik stopte en draaide langzaam om. "Wat?" Hij stond op en liep mijn kant op. "Ik heb het eten nog niet gecheckt." Zei hij toen hij voor me stond. "Ik moet zeker weten dar je me het goede gegeven hebt." Hij liep naar de tas toe en haalde de eerste box eruit een maakte hem open. Het waren de favoriete zoetzure ribbetjes vaan mijn moeder. "Verkopen jullie dit?" Vreg hij vol afschuw toen hij naar het eten staarde wat er in de box zat. "Dat ziet er niet goed uit."Zei hij walgelijk. "Dan eet je het toch niet dus neem ik het weer mee." Zeg ik hard en gris de box uit zijn handen, maar hij pakt hem even snel weer terug. "Hé, ik w=heb er wel voor betaald. Ik geef ze aan wie ik wil. Heb je daar een probleem mee?" Zegt hij en blijft me strak aankijken. Ik zucht diep. "Ik weet dat je me pest, maar je zou geen eten moeten  verspillen. Weet je hoelang mijn moeder erover doet om deze lunchdozen te maken?" Si kijkt weer naar de box. "Genoeg is genoeg." Zegt hij. "Nu is het mijn probleem?" Zegt hij onverschillig. "Yah, je zou eens beleefder moeten zijn tegen je klanten." Hij kijkt mij weer aan. "Ik ben beleefd tegen goede klanten, maar niet tegen klanten zoals jij want jij verdient het niet." Ik zie dat hij geïrriteerd begint te worden. "Zeg dat nog eens." Zegt hij koel. "Anders wat? Ze zeggen dat Mingde voor de elite is. Dat ze beleefd zijn en goede manieren hebben, maar als ik jou zie... schaam ik me voor je ." Met elk woord die ik tegen hem zei zag ik dat hij steeds bozer keek. "Jij weet niet hoe hard andere mensen moeten werken. Je bent een parasiet op de samenleving." Ik zag dat ik te ver ging. "Mond dicht." Zegt Si boos en gooide de box in mijn gezicht. Ik stond daar nogal verschrikt. Ik keek naar mijn kleren, helemaal onder de zoetzure rode saus. Dat krijg ik er waarschijnlijk nooit meer uit. Ik keek daarna naar Si, volgens mij schrok hij zelf ook van de actie die hij deed want hij keek weg. Ik bleef hem aankijken waardoor hij de andere kant op keek. "Jij beledigde mij eerst. Je verdient het." Zegt hij. Tranen stonden in mijn ogen. Ik draai me om en ren weg. Weg van Si. Weg van alle gedoe.

Ik pak mijn fiets en loop naar de dichtstbijzijnde kraan en probeer de vlekken uit mijn kleren te krijgen. Opeens word ik vanachter gegrepen door twee jongens. "Wat is er m et jou gebeurd meisje?" Vraagt een van de jongens. "Ga weg." Zeg ik kil en probeer me los te krijgen uit de greep, maar ze houden me daardoor nog steviger vast. "We zijn goede mensen." Zegt de andere jongen. "Laat me gaan!"Gil ik. Ik begon in paniek te raken. De jongens probeerden mij mee te nemen en ik begon tegen te stribbelen. "Laat haar gaan." Hoor ik achter me. Ik draai me om en zie Hua Ze Lei staan. "Laat haar los." Zegt hij wat verstaanbaarder. De jongens lieten meteen los en liepen weg. "Wat een bemoeial." Hoor ik een van de jongens zeggen. Lei loopt mijn kant op en pakt mijn jas en fiets. "Kom we gaan." Zegt hij en we lopen weg.