'Kendimi bulduğum notaların sakinliğiyle savrulan saçları vardı. Ellerini saçları arasında gezdirirken, parmaklarında arta kalan boyalar görünürdü. Bir gülüşü vardı, mendil satan sokak çocuğu masumluğunda... Her detayı sanattı. Tanrıya inanmak için bir sebep..'
Hayatın acımasız elleri, bizi imkansızlıkta buluşturdu.
Belki başka bir zamanda, başka bir gülümseyiş,
Bir piyano notasında buluşsun ellerimiz.
Kendi rüyalarından korkan Kül Prens,
Cenneti rüyalarına taşıyan kadın.
'Bir rüya yakınımda ve bin şiir yılı uzağımdayken ona aşık oldum!'
'Peki Sanat Kokan Kadın, yazdığım şiiri bana çevirebilecek miydi?'
