Remember Amber

---

“The depression caused her to be like that, Ms. Ramirez, because of the incident, nagkaroon siya ng brain trauma, and isa pa ang pagka-drug overdose niya because of drinking pills, kapag nagkakaroon siya ng emotional shock, doon natitrigger ang pagkakakalimot niya, so we better not stress her and cause her sadness or stress para maiwasan niya ang makalimot, mahirap na at lumala ito.”

Paliwanag ng doctor na medyo naintindihan ko naman, di naman ako vuvu.

“May iinumin po ba'ng mga gamot? Like paracetamol, vitamin C? Myra E? Bactedol?” tanong ko naman duh, pinsan ko yan pag yan nangalimot magkamatayan na! Dami pa niyan utang na di nababayaran.

“We can only rely on reading exercise, dapat laging mentally active ang pasyente, sleep well, and healthy diet.”

Bakit kelangan ng diet? Kailangan ba sexy ang brain?

“PARA BANG SI DORY SI INSAN, ALAM MO YUN DOC!? FINDING DORY, JUST KEEP SWIMMING JUST KEEP SWIMMING?” sabi ko na may pagtayo pang nalalaman, shocks pangit ko umarteng may concern.

“I'm afraid yes, kaso lang ang kay Dory since birth, ang sa pinsan mo ay may nagca-cause ng kaniya na makalimot” paliwanag ng gwapong doctor na may pagtango pang nalalaman. In fairness nanonood si Doc ng ganun yieee ikaw doc ah, baka pati spongebob alam mo.

After ng nakakapagod, nakakahingal, wild at hot na session namin nung gwapong doctor ay bumalik na ako sa kwarto ng pinsan ko. Di naman kasi ako katulad ng jowa mo na kapag umaalis hindi na bumabalik, ang malala may kapalit pa!

“Insan gising, baka pag-gising malimutan mo din ah naku, babayaran mo pa utang mo aigoo.” omeji di ko natanong kay doc pogi kung may possibility na may mangyaring ganun. Shocks.

So kung si insan si Dory ako si Nemo!? Yak. Ako na lang yung dolphin sa Spongebob, alam niyo yun? Yung may lipstick at tatay ni Mr. Crabs? Di niyo alam? Vuvu naman.

--

“Ms. Vivian Ramirez! You are 2 hours and 57 minutes late! Ano sa palagay mo ang matututunan mo sa tatlong minutong pinasok mo sa klase ko?!” kulang na lang ang apoy at usok sa nangangalubot na mukha ni Miss Gacutan kung makasigaw, ay tili pala.

“Ma'am natutunan ko 'pong magbilang ng oras kung gaano ako kalate.” pilosopa'ng sagot ko na ikinatawa ng klase.

“Get out of my class!”

“But ma'am oras na po ng next subject namin ma'am. Nandiyan na nga po ang sunod na subject eh.” sabi ko sabay lakad na akala mo nasa ramp stage at nagmomodel.

Well I am indeed a model, famous to be exact, daddy ko ang dean nitong school na to, yung babaeng yan sa harapan? Kabit yan ng tatay ko. Nabuntis yan ni Daddy kaya iniwan kami ni Dad, kaso wala eh nalaglag din so binalikan kami ni daddy, di ko alam bat ba hinayaan lang ni mommy. Kinalantari ang tatay ko porket nasa iisang school sila at wala si mommy, ito namang tatay ko nagpalandi, kesho lalaki din daw siya nangangailangan ng pampainit.

And for your more fuckin' information, I am Vivian Ramirez, 21, graduating sa isang kursong sikretong malupet wag niyo na alamin because 'mind your own business', as I have said, a famous model with a bitch heart, may talino din naman akong taglay di lang puro ganda ang alam ko duh, di ako baduy tulad ng iba diyan na ganda lang ang taglay stupida naman. Nagbabalak akong maging singer because why not? I have the talent bat di gamitin, sayang biyaya ni Lord!

Katapos ng klase ay nagfdirediretso na ako sa ospital para dalawin si Ambehbeh.

“Ambehlabs! Where art thou!?” tili ko ng madatnang walang nakahiga sa kama.

“Ano ka ba Viviehlabs wag ka maingay natae pa ako!” sigaw naman ni Ambeh sa banyo.

“Bat ngayon ka lang nagising? Sana tinagalan mo pa or wag ka na lang gumising lintek, talagang gumising ka kung kailan bukas na ang quarterly exam?”

“Aaaaa” what the effing fudge? “Teka kasi wag ka magulo di ako nilalabasan dahil sayo”

“yuck! Double meaning ka Ambeh kadiri yang bunganga mo!”

Nanahimik naman ako at talagang di na siya sumabat, kung todo focus sa pagtae niya. Katapos ng isang dekada nakarinid naman ako ng pag-flush at bumukas ang banyo at iniluwa ang isang babaeng may mahabang buhok at naka floral dress pa ang tanga.

“Oh, san punta mo?”

“Sa coffee shop, magrereview ako, magaaral para sa kinabukasan ng bayan ni Juan. ” at ang tanga walang sabi sabing umalis at iniwan ang kagandahan ko, di man lang nagtanong kung bakit siya nandito or anong sakit niya lintek.

Tch, pasalamat siya mahal ko siya. Buti at gising na siya, istorya niya to, epal lang ako.

I have my own story, everyone has their own living fairytale, You'll always be the lead character but to other characters you can be the protagonist or the antagonist or you can be the friend of the antagonist or the protagonist, the only thing you need to do is to act accordingly to it.

[authors note: wag niyo na pakialamanan yung picture, cute eh bakit ba? Palag ka? Hmpk]