She's Not a Ordinay Girl (On-Hold)

She's Not a Ordinary Girl

Prologue

"Saktan mo na lahat wag lang ang tao'ng mahal na mahal ko!!" I shouted.

Tumawa lang siya ng tuwama habang pilit kong nagwawala sa kinaroroonan ko.

"Ugh! I kill you!"

"Paano mo ako mapapatay? Eh 'di ka nga makawala dyan? Nagpapatawa ka ba?" natatawang tanong niya.

'Di ko alam kong ano'ng gagawin ko habang nakatingin sa kanya. Puno'ng puno na ng pasa ang mukha't katawan niya. May tama pa siya ng baril sa binti niya at ang dami na ng dugo ang lumalabas dito. Hirap na hirap na siya. Puro kapahamakam na lang ang naidudulot ko sa kanya.

Please wake up Zack! I need you! Plaese wake up Zack. Itatakas kita dito. Please kayanin mo pa! Mahal na mahal kita, Please don't, 'di ko kanyang mawala ka sa'akin

Ang dami na niyang pagsubok na nadaanan na kasama ako. Puro kapahamakan ang lahat ng iyon at nang dahil pa sa 'akin.

'Di ko na kaya, 'di ko na kayang makita na mapahamak ng dahil sa 'akin. 'Yung buhay kong magulo, walang kabuhay-buhay, pero siya? Ako, ako 'yung dahilan kung bakit nagkakaganito ang kalagayan niya. Kasalanan ko.

Sinubukan ko parin na magpumiglas kahit nasasaktan na ako pero 'di pa'rin matutumbasan ang sakit ng katawan ng puso ko.

Ako, ako lang naman ang may kasalanan at hindi siya. Pero bakit? Bakit pa siya nadamay. Sana noon palang 'di ko na sinubukan na kilalanin at sana 'di ko na 'rin sinubukan bukas ang puso ko sa kanya para 'di na siya nadamay sa madugo kung buhay.

"Ano kaya pa? Hahahaha kahit naman ano'ng pilit mong umalis diyan 'di mo magagawa."

"Magagawa ko!" sigaw ko at pilit pa'rin tumatakas sa mga kadenang naka-tali sa 'akin.

"Ipilit mo kung gusto mo, 'di naman ako ang masasaktan kung 'di ikaw." sambit niya at tumawa nang malakas.

"Pl-please do-don't d-do th-that."

Napaiyak ako bigla ng marinig ko 'yung tinig niyang nahihirapan.

"Pl-please do-don't." Muling sabi nito. Kitang kita ko sa mga mata nito ang saya. Nakatitig siya sa 'akin na parang hindi na babahala. "Ma-mahal ki-kita ka-kahit pu-puro ma-mahirap n-na pa-pagsubok an-ang i-ibigay n-ni g-god sa-saatin." dagdag nito.

'Yung ngiti niya, iyan ang bagay na sandata ko. Iyan ang bagay na lagi kong pinaghahawakan, 'yang ngiti na 'yan ang nagbigay sa 'kin ng pagkakatuon na sumaya at lumigaya sa feeling niya.

"Mahal ki––Wag!"

"Ahhhhh!" sigaw nito ng tapakan ang binti niya.

"Tama na! Ako na lang!"

"Tama na? Tama na?! Ikaw ba? Tumigil ka ba ng patay mo 'yung tao'ng importante sa 'akin?" sigaw nito at kinasa ang baril at tinutuk ito kay Zack.

"N-no, wag mo'ng gawin 'yan. Ako, ako na lang! Wag siya, 'di ba ako ang kailangan mo? Ako, ako na lang patayin mo wag lang siya. maawa ka, may pamilya siya at ako wala. Ako na lang at wag siya. Please!" naiiyak na sabi ko at pilit pa'ring kumakawala sa kadenang nakapulupot sa 'akin.

"Wala akong awa pero kung iyan ang gusto mo. Ibibigay ko!" Sambit nito at itinapat sa 'akin ang baril.

Tumingin ako kay Zack na nahihirapan gumapang papalapit sa 'akin pero napatigil at napahiyaw ito ng barilin siya sa isa nitong hita. Shit!

"Makulit ka!" sigaw nito at...

*Bang, Bang, Bang*