Bu benim hayatımın hikayesi. Bu krallıkların nasıl çöktüğünün,yalanların nasıl tohum verdiğinin,celladın baltası altında yatan suçlunun korkusu kadar gerçek.
Hayatınızı daha iyi hale getirmek için her şeyi feda eder miydiniz? Ailem böyleydi. Onlara göre bir ağaç meyvesini vermeliydi,aksi takdirde işe yaramaz olurdu ve kesilirdi.
Babam Jayce Greer ,Yüce Kralımız Edward'ın maiyetinde meclis danışmanı olarak görev yapardı. Kibirli ve kumarbaz birisiydi. Kralın gözünde hoş görünmek için bütün rollere bürünürdü. Çünkü bu oyunun bizi yükselteceğini söyler ve bize bu konuda dersler verirdi. Annem Elis Greer, soğuk ve bize-erkek kardeşim George'a- karşı sevgisiz davranırdı. Onu görenler Tanrının parmağının alnına değdiğini düşünürlerdi. Çünkü o hep kendinden emin yürürdü. Öyleydi ki sanki ataları soylu ırktan geliyordu ve bu onu kusursuz yapıyordu. Evet annem böyleydi. Etrafındakileri küçümser,insanlara ünvanlarına göre davranırdı. "Soylu olanlar ve insancıklar vardır hayatta sevgili çocuklarım. Siz şanslı doğdunuz. Makamınıza uygun hareket edin."derdi hep. Bize etiketimizi hatırlatırdı. Arkadaşımız yoktu. Hizmetçilerin bizim odamızda gereksiz bulunması yasaktı. Erkek kardeşim Georgetan bahsetmek gerekirse eğer,o tamamen maceracı birisiydi. Sürekli planları vardı. "Mary düşünsene bir gün kral olabilirim." Bu fikri beni güldürürdü. Ben ne ünvan ne lüks hayat istiyordum. İçimde bir boşluk,amaçsızlık vardı. Talihsiz olduğumu her an aklıma getirmiyorum fakat karamsarlığa bürünüyordum. Aynı siyah elbiseleri içinde kendisini soyutlayan bir rahibe gibi.
Ne yazık ki o zamanlar hayat soylular için böyleydi. Ressamlar insanları olduğundan daha güzel çizer,insanlar birbirlerine abartılı sözler söylerdi işte. Reveranslar,mektuplar,sırlar. Doğum ve ölümü değiştiremez veya seçemezdik. Peki hayatımızı sürmek neden bizim elimizde olmuyordu. İnsan gibiydik fakat sadece öyle gözüktük. Bizim üzerimizden oyunlar oynanacaktı. Sevenler ölecek,komplolar kadere dönüşecekti.
Şimdi odamda oturuyorum. Saçlarımın döneme uygun şekilde toplanması için hizmetkarımız Sandy'i bekliyorum. Kış olduğu için kadife kıyafetler giyiyoruz. Hareketi zorlaştırabiliyor evet,ama annem bir hanım asla koşmamalı der. Biz sadece kurallarına itaat ediyoruz. Kuzu ve hayatı elinde olan tilki gibi.
Sert geçen bir kış gününün ortasındaydık. Babam saraya,kralın yanına gitmişti. Camdan dışarı bakarken iki üç atlı gördüm. Dikkatli baktıktan sonra babamın geri döndüğünü fark ettim. Başı dik bir şekilde at sürüyordu. Ailesinin şerefine leke mi sürülmüştü,yoksa kraldan sevindirici bir haber miydi?
Aşağıya indim. Annem babamızın geldiğini duyurunca George da aşağıya aramıza katıldı. Hizmetkarlarımız kapıyı açığ babamı selamladılar. Biz de eğilerek selamladık. Elinde bir mektup vardı. İnceleyince üzerinde kral Edward'ın armasını gördüm. Gözlerimi hızla kırpıştırdım.
"Saraya çağırılıyoruz. Kralın emriyle."dedi babam.
