Chuuya belinde hissettiği kollar ile kafasına arkasına attı ve gülümsedi.
"Günaydın güzelim, bugün erkencisin."
Kafasını salladı Chuuya,uyanıp ona kahvaltı hazırlamak istemişti.
Dazai Chuuya'nın dudaklarına uzanırken Chuuya avcuyla ağzını kapattı.
"Git ve dişlerini fırçala uykulu kafa,leş gibi kokuyorsun."
Dazai sırıttı ve üç numaralı yavru köpek bakışını attı.
"Ama Chuuya!" dedi küçük bir çocuk gibi kelimelerini uzatarak, "bu minik bebek günaydın öpücüğü istiyor!"
Chuuya Dazai'ye dönerken güldü. "Minik bebek huh?" Kollarını Dazai'nin boynuna sararken dudaklarına doğru fısıldadı. "O zaman beni öpecebilirsiniz 1.81 santimlik minik bebek bey."
Dudakları sonunda kavuşurken Dazai Chuuya'nın belini sımsıkı sardı.
Dakikaların sonunda birbirlerinden istemeyerek ayrıldıklarında bu dudaklarına ölüm gibi geldiğinden onları yeniden birleştirmeden fısıldadı Dazai,
"Ne olursa olsun her zaman dudaklarını ve belini böyle kavrayacağımı biliyorsun,değil mi Chuuya?"
Fakat Nakahara Chuuya'nın bilmediği bir şey vardı. Dazai Osomu tatlı,küçük bir yalancıydı.
