"Ellerin ne kadar da küçük minik bebeğim. Küçük ellerinin ellerimle olan uyumuna bak ve Tanrı'nın onları birbirleri için yarattığının farkına var."
Chuuya birleşik ellerine baktı,çok güzel gözüküyorlardı.Onun küçücük elleri Dazai'nin büyük elleri arasında kayboluyor,kısa parmakları onun uzun parmakları tarafından güzelce sarılıyordu.
Dazai Chuuya'nın elinden çekiştirerek onu aynanın karşısına getirdi.
"Chuuya,uyumumuzdan Tanrı'nın bizi birbirimiz için yarattığını görmüyor musun? Bedenimin seninkini nasıl güzel kavradığına bir bak. Bel oyuntun benim kollarımı oraya sarmam için yapılmış sanki. Boynum senin oraya yüzünü gömmen için yaratılmış. Turuncu saçlarına bak Chuuya,mavi gözlerine bak. Benim kahvelerimle ne kadar uyumlular. Dudaklarımızın birbirini nasıl kavradığını düşün,alt dudağının benimkiler arasında nasıl eridiğini hatırla. Sevişirken birbirine kenetlenen bedenlerimizin uyumunu düşün,yapboz parçaları gibi birbirlerinin üstüne tam oturuyorlar. Ne kadar uyumluyuz,görmüyor musun Chuuya? Bunlar tesadüf değil,olamaz. Tanrı bizi birbirimize ait olmak için yaratmış."
Chuuya dolu gözlerini saklamak için kafasını eğmeye çalıştı.
"Derin mavilerini benden saklama Chuuya. Gözlerimin içine bak,bana hissettiklerini söyle."
Dazai onun çenesinden tutup kafasını kaldırırken Chuuya daha fazla dayanamadı ve gözyaşlarını akıtmaya başladı.
"Kalbim yerden çıkacakmış gibi hissediyorum Dazai. Ne zaman sana baksam burnum sızlıyor. Senden birkaç saat ayrı kaldığımda canım yanıyor,senden uzak kalmaya dayanamıyorum. Duygularım çok şiddetli,onlarla başa çıkamıyorum. Haykırmak istiyorum,herkese duyurmak istiyorum. Ben bu adama aşığım,bu adama deliler gibi aşığım diye bağırmak istiyorum."
Chuuya gözyaşları içinde titrek sesiyle bunları anlatırken Dazai yavaşça dudaklarına uzandı.
Şehvet ve tutkudan çok uzak,duygu yüklü bir öpücüktü bu. Dazai son kez Chuuya'nın alt dudağını emip çekiştirerek bıraktı.
"Chuuya,benim Chuuyam. Benim ay ve yıldızlarım,benim dünyam,benim tanrım. Yaşama sebebim,yaşam kaynağım,sevincim. Sana bakarken bile kalbim ağrıyor,kalbim derimi yarıp dışarıya fırlayacakmışcasına göğsümü dövüyor. Senden ayrı kalmak bir işkence,en acılı ölüm. Elimi bırakma,benden gitme Chuuya. Beni o çukura fırlatma,hep ışığım ol."
Chuuya hala ağlıyordu,Dazai'nin Dr ağladığını gördü. Daha fazla bu görüntüye katlanmamak için onu kendine çekti ve dudaklarını birleştirdi.
Gözyaşları dudaklarının arasından kayıp ağızlarında tuzlu bir tat bırakırken iki genç adam yarın yokmuşcasına öpüşüyordu.
Ne tatlı,diye düşündü. Aşk gözünü kör etmişti Chuuya'nın,o kadar kör etmişti ki gözünün önündeki gerçeği göremiyordu.
Chuuya Dazai'nin kuklası olmuştu.
